Dag 14 Bryce Canyon

Daar zijn we weer, met een verslag van onze laatste belevenissen in een wonderlijk land. Vandaag moeten we een versnelling terug, de vermoeidheid begint te overheersen, dus we staan laat op. Housekeeping heeft al aan de deur staan rammelen, dus om 10 uur rammel ik Marlies wakker. Intussen heb ik het dagboek al bijgewerkt, we zijn weer helemaal bij. Met de auto steken we de straat over om te ontbijten (echt amerikaans, want te voet oversteken kennen ze hier niet). Marlies geniet van twee sneeen toast met gewoon jammetjes en koffie, ik pak een croissant met ei, bacon en cheese, uiteraard met koffie. Met een tweede beker koffie to go, gaan we even in het zonnetje buiten zitten, doen daarna de kap van de auto omlaag en vertrekken we naar Bryce Canyon National Park, 1,5 mile verderop. Marlies chauffeurt, dus ik heb mijn handen vrij om te filmen en fotograferen. En dat is nodig ook, nog voordat we het park echt inrijden staan er al moosedeer langs de weg. Een noodstop op de weg en filmen maar. Een goed begin van de dag, nietwaar. Het is heerlijk weer, het zonnetje schijnt (later op de dag kom ik er achter dat het zonnetje wel heel hard heeft geschenen, allebei mijn armen rood en redelijk pijnlijk) en we crossen heel het park door tot het eindpunt. Zowat alle views liggen op de terugweg, dus vanaf nu begint het stoppen, fotograferen,rijden,stoppen,fotograferen,rijden,enz. enz. etc. Gelukkig vindt Marlies dat niet erg. We genieten allebei. Vervolgens worden we door een jongedame aangesproken over onze auto, a beautiful car. Ik zeg tegen haar, doe het maar in het nederlands. Ik had haar op de vorige stop al gezien en hoorde haar nederlands spreken. We hebben nog een tijdje staan kletsen, zij waren met 2 meiden aan het rondtrekken. Leuk. We kwamen ze onderweg nog vaak tegen bij elke stop. Op een van de stops is een brutaal eekhoorntje, hij of zij poseert gewillig. Dan begint het lampje van de benzinetank te knipperen en kunnen we volgens de melding nog 50 mile rijden. Dat staat ons niet aan dus rijden we eerst het park weer uit om te tanken, dan gaan we rusten en later op de dag na het eten weer terug voor latere zonsondergang foto's. Zo gezegd, zo gedaan, voor $ 40,00 benzine erin, eerst ff naar de winkel waar we lekker brood en beleg kopen en wat fruit, dan naar de ATM voor wat aanvulling van de dollarvoorraad en vervolgens naar de kamer. Ik loop eerst nog naar het westerndorpje hier vlakbij en op de terugweg zie ik vergane glorie staan. Een aantal roestende automobielen uit het jaar nul. Fotogeniek, ik haal mijn hart op. Terug op de kamer vallen we allebei in slaap. Om kwart voor 6 schiet ik wakker, we gaan aan de overkant weer wat eten en rijden het park weer in, we starten vanaf het punt waar we vanmiddag wegens benzinenood gestopt zijn. Wederom stikt het van de prairiehondjes, deer, en weet ik wat nog meer. Ook de avondlijke sceneries zijn geweldig met dat lage warme licht, alleen jammer dat ik er steeds een stuk voor moet lopen en klimmen. Halverwege doen we de kap toch maar weer dicht, het wordt frisjes en om 8.20 uur zijn we weer veilig op de kamer. Daar worden 481 foto's (jawel, een record) op de pc gezet, moet ik weer een selectie maken, en gaan we ons voorbereiden voor morgen. Dan wacht ons de laatste rit, die naar Las Vegas. Tot morgen weer.