Dag 13 Moab naar Bryce Canyon

Hier zijn we weer met een kort verslag van onze reis van Moab via Capitol Reef NP naar Bryce. Vanmorgen met een stralend zonnetje opgestaan, even jullie reakties bekeken op de site, op de kamer ontbeten en vervolgens het ritueel van pakken en uitchecken voltrokken. Alles gaat voorspoedig en om kwart over 9 rijden we aan. Het is prachtig weer en we hebben er zin in. We hebben vandaag een flinke rit van 372 kilometer op het programma staan evenals een bezoek aan het Capitol Reef National Park en dicht bij onze bestemming het Kodachrome Basin State Park. Onderweg nog een keer tanken tegen een schandalig hoge prijs, maar ja, het moet. Duwen is lastiger. Op de Interstate 40 pakken we de afslag naar Hanksville, al protesteert TomTom. Het is een prachtige Sceneric route, alleen maar door en over bergen, dalen, zoals al eerder gemeld, te mooi om waar te zijn. Onderweg stoppen we bij een cafeetje.....ik zou mijn kippen er nog niet in stoppen, maar het is wel apart. Moeder en dochter zien we alleen, en de koffie is best te pruimen. Eten durven we niet, al zijn ze vriendelijk en bieden ze ons cheesecake aan. Kijk straks de foto´s maar eens, dan snap je het. Dan blijken vanuit het park op 10 mile afstand de rupsen (caterpillars) op te rukken, net als bij ons de processierups. We hebben daarna de kap maar dichtgelaten. Om 10 voor 1 zijn we bij de ingang van Capitol Reef. Het is ook hier weer een mooie weg door een Canyon met weer een andere kleur en samenstelling van de rotsen. Niet zo spectaculair als de eerdere parken, maar met een eigen charme. De weg is in ieder geval een stuk smaller, en veel vermoeiender om te rijden. Maar wel weer mooi. Onderweg op verschillende plaatsen hagedissen/salamanders kunnen fotograferen. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot een 75 graden Fahrenheit. Vandaar uit vertrekken we naar Bryce, nog een aardig stukje rijden, maar mooooooi..... geen meter is vlak. We rijden weer door dalen, over de bergtop, waar we maximaal 25 mogen rijden, zo smal en hoog, en een afgronden naast je, onvoorstelbaar. En je mag ook niet stoppen om foto´s te maken. Misschien maar verstandig ook. Op een gegeven moment rijden we op 9600 feet hoogte, tussen sneeuwlagen. Dat is wel een 2.926,08 meter hoog. En daar is de lucht dun, dus Marlies wordt extra moe en heeft er last van. Toch geniet ze volop. Het is ook magnifiek mooi. Foto´s kunnen niet weergeven wat je voelt, ziet, hoort en ruikt. Bij een van de stops zien we weer een eekhoorntje, een knabbeltje of een babbeltje. Om 16.15 uur hebben we nog 144 kilometer te gaan. Het lijkt wel of er geen einde aan komt, maar ja met deze snelheid en steeds maar klimmen en langzaam dalen is dat wel logisch. Gezien de vermoeidheid besluiten we om het tweede park, de Kodachrome Basin State Park maar even de Kodachrome Basin State Park te laten. Dat komt de volgende keer wel. Uiteindelijk komen we in Bryce Canyon NP aan en weet TomTom het even niet meer. Ik stop bij een sndere lodge en wordt een stukje terug gestuurd. Ook dan rijden we het voorbij en bij een benzinepomp weten ze het dan wel uit te leggen. Om 19.00 uur zijn we er dan eindelijk. Snel de auto uitladen en naar de overkant om te eten. We kiezen een buffet en ik geniet vooral van de toetjes. Ik zal niet zeggen dat ik een bakje lekker ijs op heb en 2 stukjes gebak. We zijn moe, gaan snel naar de kamer en terwijl ik de (309) foto´s op de PC zet en de moeilijke taak heb om er een aantal uit te kiezen, gaat Marlies vast plat. Ik werk dit bij, zometeen ons uitgebreide dagboek nog en dan gaan de luiken dicht. Morgen gaan we op ons gemakkie Bryce Canyon bekijken, dat ligt op 1,5 mijl afstand, dus dat stelt niks voor. Verder doen we morgen niks. Tot morgen.