Dag 3 Ladis

Om kwart over 8 sta ik al vast op, en ja, de zon schijnt. Niet zo uitbundig als gisteren, maar het ziet er prima uit. Wel is de wind stevig en fris. Astrid en Nox zijn nog niet ten tonele verschenen, dus zet ik eerst koers naar Backerei Althaler om een Weissbrot te gaan halen.
De juffrouw achter de toonbank is zeer verbaasd, dat er nog gasten zijn in Fiss. En helaas, er is geen Weissbrot. Maar wel een “Stengel” en Semmeltjes. Nou, dan gaan we maar voor de Stengel van € 1,90. Ik heb nog heerlijk Schwarzbrot dus dat gaat goedkomen.
Thuisgekomen dek ik de tafel en wacht totdat Astrid Nox heeft uitgelaten. Daarna vallen we aan en eten ons buikje rond.
Vervolgens neem ik de voiture naar de M-Preis onder in Fiss, mijn kuiten zijn nog wat stijf van het wandelen gisteren, dus ik heb een goed excuus om de zware boodschappen met de auto te halen.
Er staan weer “verse” handdoeken in een mand voor de deur, inclusief 2 rollen toiletpapier. Die hadden we nog maar 4, dus we kunnen vooruit, 6 rollen in een paar dagen wegwerken lukt zelfs ons niet.
Om 11:15 zijn we klaar, bepakt en bezakt (letterlijk) en vertrekken naar Ladis, we nemen de weg door de almen. Onderweg stoppen we bij de 3 jaar geleden aangelegde Wolfsee, het Indianendorp en de talrijke bankjes om onze verzuurde kuitspieren rust te geven. Het zonnetje schijnt en de omgeving is prachtig. Veel sneeuw is al gesmolten en er zitten best veel vlinders voor de tijd van het jaar.
Om tien voor 1 arriveren we bij de ruïne, gaan de vissen voeren die er niet meer zijn en rusten weer wat uit. Helaas worden de benen steeds strammer als we gezeten hebben.
De Ritterstube is jammer genoeg gesloten maar de Rauthof is wel open en daar nemen we onze lunch, warme Apfelstrudel mit Vanillesauce en een koffie en cola. Heerlijk, en we kunnen lekker bijkomen.
Om 2 uur kuieren we weer aan, en na een kort bezoek aan de M-Preis waar ze heerlijke Milka chocolade verkopen komen we bij de Wanderbus halte aan. Laat nu net de bus aan komen rijden.
Maar neen, wij zijn zo eigenwijs om ook te voet terug te gaan, ook weer via de Almen, de verharde weg is zo saai (en een stukje langer, en we zijn niet helemaal gek).
Het is een zware klim, met ongeoefende verzuurde benen, maar langzaam en zeker klauteren we omhoog, elk bankje gebruikend wat we tegenkomen. De jas hangt open en mijn shirt is weer nat. Onderweg verorberen we ook nog het overgebleven verse brood, lekker uit de hand op een bankje met mooi uitzicht. Net als vroeger.
Om 10 over 4 bereiken we de eindhalte Appartment Pale, en nemen de lift naar de 2e verdieping, kamer 5. Moe en voldaan rusten we uit en bereiden ons voor op het avondeten bij Hiasl Stubn in Serfaus. Daar waren we 3 jaar geleden, samen met Marlies voor het laatst.
Tegen half 6 nemen we de auto en cruisen naar Serfaus, ondanks het feit dat dit het enige restaurant is wat hier open is, is het zeer rustig. We nemen een Knoblauchrahmsuppe (ja alweer) en allebei een Mixed Grill.
Thuisgekomen puzzelen we samen wat, zet ik een lekkere Cappucino en wijt ik me aan de informatievoorziening, oftewel dit dagboekverslag.
Zometeen weer lekker in bad en hopen dat de benen morgen beter zijn, anders gaat het wandelen moeilijk worden.

Tot morgen.