de heenreis naar Fiss en wat er aan vooraf ging

Onze heenreis naar Fiss op zaterdag 12 oktober.

Maar voordat het zover was….

‘s morgens hoorden we dat er in Zuid Duitsland en Tyrol een flinke partij sneeuw naar beneden was gekomen, zelfs tot 1 meter hoogte en dat er 22.000 mensen zonder stroom zaten en bomen waren omgevallen. Oei, de volgende ochtend wilden wij daar naar toe. Toen er ook nog een mailtje kwam van de Familie Pale, wanneer wij dachten aan te komen, begon ik t ergste te vrezen. Gelukkig kwam er daarna een mail dat we welkom waren.
Vrijdagmiddag vertrok ik eerder van mijn werk in Breda, zodat ik thuis alles rustig kon klaarmaken en we de volgende ochtend om 6 uur konden vertrekken naar Fiss. Alleen liep het niet zo vlekkeloos als verwacht. Zodra ik in Veghel van de A58 afging en mijn Volvo garage op zo'n 100 meter passeerde, ging er plotseling een waarschuwingslampje branden op het display van de volvo.
Shi…. Meteen op de rotonde een rondje gemaakt en als de wiedeweerga naar de garage die er meteen mee aan de slag ging. Na een uurtje bleek er een slangeklem uitgeleuterd te zijn en was er een slang losgeraakt. Dat werd gratis (!) gerepareerd en helaas hadden ze geen sneeuwkettingen te koop, leen of huur. Daarna snel naar de bank, de benzinepomp en Tyrecenter, jammer ook geen sneeuwkettingen, net als in de Karwei, tenminste niet in mijn bandenmaat. Een automaterialenhandel kon me ook niet helpen.
Remco bracht uitkomst, hij wist er nog aan te komen en kwam ze snel brengen.
Daarna werd alles klaargezet en hebben we toch nog een rustige avond gehad.
Op zaterdagmorgen zijn we vroeg opgestaan en hebben alles in de auto gestapeld. Om 6:08 uur vertrekken we in het donker en het is dan 3 graden C, niet echt warm. We zetten koers naar Boxmeer waar we de A73 op schieten, vandaar is het één rechte weg naar Venlo – Koblenz – Ludwigshafen – Speyer – Hockenheim – Heilbronn – uiteraard met de nodige stops, (ook al laten we Nox steeds uit, toch weet hij ons te verrassen en te vergassen, bwahhhh) en de temperatuur schommelt steeds rond de 3 tot 5 graden. Onderweg is het af en toe mistig, regent het en is het druk. Met een maximum van 130 km per uur schuiven we naar het zuiden. Er wordt veel aan de weg gewerkt waarbij we terug moeten naar 60 km en een keer stroopt ‘t wat op omdat er een tankwagen de berm is ingedoken.
Dan tanken we een keer, meer uit voorzorg, want als we in de sneeuw terecht komen en vastraken?
…….en dan wijken we af van onze normale vaste route via Crailsheim.
Op advies van Remco nemen we nu de A8 langs Stuttgart, het scheelt namelijk wel in kilometers. Jammer genoeg is het daar drukker en rijden we af en toe stapvoets. Maar als we Stuttgart voorbij zijn op weg naar Ulm-West horen we dat er 10 km Stau staat wegens een ongeluk. Jawel hoor, lekker aanschuiven. Toch valt het wel mee en uiteindelijk kunnen we doorgassen.
Astrid spot dan aan de bosrand nog een hert, dus wildlife is er ook nog.
Nox lucht zijn achterste nog maar eens en we vallen bijna flauw.
Om 14:45 uur passeren we in de tunnel de Oostenrijkse grens met kilometerstand 191.347 en de temperatuur is opgelopen tot een aardige 7 graden. Vreemd genoeg schijnt aan het einde van de lange tunnel de Oostenrijkse zon en alles ziet er stukken mooier uit. De sneeuw langs de weg, (gelukkig niet er op) de zon en de blauwe lucht, prachtig.
Al snel arriveren we bij onze vaste halteplaats, de Zugspitzblick en we trakteren onszelf op een lekkere warme Apfelstrudel met Vanille sauce, een bak koffie en een cola. Heerlijk.
Dan gaat het toch nog snel en al filmend met de filmcamera op een sticky pad op het dashboard komen we om 17:15 uur aan bij appartement Pale, Obere Dorfstrasse 53 in Fiss. Kilometerstand 191.444, dus hebben we vandaag exact 820 kilometertjes gevreten. We bellen aan, de deur wordt op afstand geopend en na 5 minuten komt mevrouw Pale een beetje hijgend aangelopen. Ze geeft een rondleiding en we krijgen de kaartjes van appartement nummer 5 op de 2e verdieping.
Ik ga de auto in de garage zetten en met een karretje transporteren we de bagage in 1 keer per lift naar ons tehuis voor de komende dagen.
Nox krijgt zijn eten en drinken, het thuisfront wordt geinformeerd en daarna wandelen/klimmen we naar het welbekende Montana. Dit restaurant is gelukkig vandaag nog open, zodat we geen honger hoeven te lijden. We beginnen met de Knoblauchrahmsuppe, Astrid is helemaal gelukkig.
Daarna een lekker hoofdgerecht, Astrid Schweinemedaillons en ik een vissie, biertje er bij en we ploffen bijna.
Dan een wandeling(etje) door een koud en donker Fiss en om 8 uur weer “thuis”, waar we de tv aanzetten met Andre Rieu op RTL4, ik dit verslag verzin en Astrid al aan een legpuzzel begint. Nox is in dromenland, ik denk dat wij het ook niet laat maken.

Tot het volgende verslag.