Yellowstone....prachtig...beren

De wekker loopt om 5.45 af. Ik zet een bakkie koffie, pak de koffers en neem afscheid van de Cabin :) Dan de ruiten poetsen, TomTom opnieuw resetten na weer een vastloper, en de sleutel afleveren. Dat duurt toch nog langer dan verwacht, om 6.30 wilden we er zijn, openingstijd, maar men was vergeten het bordje CLOSED om te draaien naar OPEN.
Uiteindelijk rijden we om 6.45 aan. Wel schijnt de zon en het ziet er prachtig uit. We rijden nu snel naar de East Entrance van het Yellowstone park, onze geplande ingang. Deze is vandaag maar geopend van 6 tot 10 uur ’s morgens. Er zijn de afgelopen dagen 4 sneeuwlawines geweest en na tienen wordt het te warm, dus dan is er weer meer kans op een lawine.
Geen nood, we tuffen lekker door, de weg is prachtig, zeker in de vroege ochtendzon, met langere schaduwen. Het verbaasd ons wel dat er alleen maar tegemoetkomend verkeer is. Nog niemand is richting het park gereden. Zou het toch niet gesloten zijn?
Om 7.45 is de temperatuur al gezakt naar 35 graden en we spotten de eerste bisons al. Buiten het park. Dat bereiken we om 8 uur precies, en er staat geen file. We showen onze jaarpas, krijgen een plattegrond en een waarschuwing. Na 6 mijl staat er een geel waarschuwingsbord, vandaar af mogen we niet stoppen ivm avalanche gevaar. We zullen er rekening mee houden.
En inderdaad, langs de weg ligt de sneeuw, hoog, soms heeeeel hoog. Voor mij de eerste keer dat we tussen sneeuwwanden doorrijden, geweldig. Daar waar de sneeuwlawines zijn geweest, ligt de sneeuw nog erg hoog, beetje angstaanjagend. We rijden maar snel door, maar na 1,5 mijl is het al over. Dan mogen we weer stoppen.
Het wordt langzaam kouder, nu al 34 graden Fahrenheit, en net na de parkingang zien we een eland. Mooi maar groot. Weer eentje om af te vinken. Iets verderop, om 8.45 uur, zien we de eerste geyser/bron of hoe noem je zoiets. Wat stinkt dat… bahh naar zwavel. Wel apart.
Dan uiteraard een stop bij Yellowstone General Stores bij de Fishing Bridge. We zijn wel toe aan iets lekkers. Het is een enorm grote Store, veeeeeeel leuke hebbedingetjes en we kopen een souveniertje voor Astrid en een Yellowstone tas. In de snackbar nemen we een koffie met een Cinamon Roll, een lekker gebakje met kaneel. Verder krijgen we een uitgebreide uitleg van de juffouw van het gebak. Zij was die ochtend via Madison en Norris gekomen en had wild gezien. Zij adviseerde ons deze route te nemen en vooral ook Artist Point te bekijken, met de 2 watervallen.
Om 10.30 u rijden we weer verder. We hebben de plannen gewijzigd. In plaats van de zuidelijke route door Yellowstone pakken we de geadviseerde route. Dus op weg naar Canyon Village. De Scenic route is geweldig, de zon schijnt volop en het landschap is onbeschrijfelijk mooi. Dikke sneeuw, blauwe lucht en de spanning om wild te zien.
Eerst pakken we de afslag naar de Artist Point voor de watervallen, eerst de South Rim naar de Upper Fall, de grootste van de twee. Daarna de Lower Fall,de kleinste. Ook hier weer veel aaahhhhhs en ooohhhhs. En uiteraard veel foto’s en film.
Daarna naar Canyon Village. Ook hier weer een gezellige winkels, waar we lekker rondneuzen, en niet geheel onbelangrijk, een benzinepomp. Tijdens het nuttigen van een lekkere kop soep en een koffie besluiten we weer tot een drastische wijziging, we gaan nog niet naar huis maar maken eerst de noordelijke lus. Het is nu prachtig weer, wie weet wat het morgen wordt. Dus we shoppen wat, kopen een CD en een DVD en vertrekken naar de pomp. De Infiniti slurpt 14,61 gallon benzine naar binnen.
Wat een stelletje gemenerikken, die rangers, hebben ze net na de benzinepomp een bord neergezet: road closed.
Dat verandert de zaak wederom. We pakken nu wel de afslag naar Norris en gaan van daaruit naar boven, naar Mammoth Hot Springs. Het is al 50 graden en we hebben er zin in.
Ook deze route is fabelachtig mooi. Inmiddels hebben we geleerd, dat als er ergens meerdere auto’s schots en scheef stil staan, zelfs half in de sloot, dan is er iets te zien. Dus ook wij sluiten aan in de rij en ik kuier gewapend met fototoestel en camera naar de groep. En jawel, daar staat ie dan…een echte Grizzly. Op respectabele afstand, en met een aantal rangers die het allemaal in de gaten houden. Wat prachtig, iedereen staat te genieten en waar ze vandaan komen weet ik niet, maar er staan er een stel met lenzen op hun toestel, die ze amper kunnen tillen. Schijnt een stelletje te zijn wat elkaar kent. Ik ving een deel van hun gesprek op. Eentje klaagde, dat ie de hele dag nog niks gezien had, de ander vertelde een beetje trots dat ie bij de East Entrance, notabene onze ingang, grizzly’s en een heel stel wolven had gezien. Vele foto’s later gaan we toch maar weer op pad. Richting Mammoth Hot Springs. Onderweg zien we het gewone spul, herten, ganzen, een pelikaan, bizons, eekhoorns, reiger enz enz.
In Mammoth aangekomen stonden weer een hele kudde herten (?) in het centrum evenals bizons, even het Visitors Center in en terug naar de Hot Springs. Marlies blijft in de auto, ik ga de houten looppad op en bezichtig de prachtige bron? Aangezien ik graag wil zien waar het vandaan komt, ben ik genoodzaakt een heleboel treden te beklimmen, en afgepeigerd kom ik boven aan. Valt dat even tegen. Verder ga ik niet, het wordt al later, Marlies is heel moe, en ik eigenlijk ook. De loopbrug begint eigenlijk pas, er zijn nog legio bronnen te zien. Maar morgen is er weer een dag, dus het wordt tijd om naar ons hotel te gaan. Het is nu kwart voor 5 en we moeten nog een stuk.
We zijn net 10 minuten onderweg en er staat weer een file. Hup, fotospullen en eruit.
Jippie, een zwarte beer, net naast de weg. Je hoort alleen maar geknip en geklik. Iedereen knipt als een razende. Prachtig, zomaar een grizzly en een zwarte beer gezien. De temperatuur in de auto loopt net zo op als buiten, 58 graden. Ook nu geniet iedereen weer en verder gaat de reis. Je gelooft het niet maar iets verder dan onze eerste kennismaking met een grizzly, is het weer razend druk.
Zelfde procedure, Marlies probeert de auto te parkeren, ik sprint naar buiten, en het is weer raak. Weer een grizzly tussen de bomen. Hij is bijna niet te zien, dus iedereen wacht tot ie te voorschijn komt, om te drinken in het riviertje of een visje te verschalken. Jammer dan, je ziet m tussen de bomen wat graven, soms gaat ie liggen. Dat wordt niks meer. Intussen zien we op de oever van het riviertje een bever zitten. Die poseert gewillig, weer eentje van de lijst.
17.30 u gaat de reis weer verder, 48 graden. We stoppen nog steeds bij elk mooi stukje c.q. elk dier. De snelheid in het park is ook niet hoog, een aantal stukken 45 mijl, de rest allemaal langzamer. Plotseling stampt Marlies abrupt op de rem, er steken eekhoorns over, de laatste zowat onder de wielen, vandaar dat de bagage van de achterbank nu op de grond lag. Maar de eekhoorn was gered. Of hij moet een hartaanval hebben gehad, maar dat was dan zijn eigen schuld.
Verder gaat de reis, weer geysertjes en warmwaterbronnen, mijn bril beslaat er van en die lucht…..
Weer bizons, en ganzen, en herten. Blijft mooi.
Om 18.48 uur rijden we Montana in, dan zijn we snel uit het park, en bij de eerste afslag naar ons hotel zien we een Mac. Aangezien het laat is en wij honger hebben, stoppen we daar. We zien ons hotel van de komende 2 nachten al liggen. Grey Wolf Inn and Suites.
Het fastfood smaakt ons toch prima en om 19.35 zijn we bij het hotel. Het hotel ziet er prima uit. Ik ga eerst de reservering bevestigen, de pasjes ophalen, nummer 311, en daarna terug naar de auto. We parkeren en sjouwen de koffers naar boven. Daar wacht ons een fijne verassing. Een heel grote kamer, heel luxe en schoon op de derde etage, met snel internet.
Marlies duikt het bed in, die heeft het helemaal gehad en ik werk het standaard avondprogramma af, films en 644 foto’s op de pc zetten, er een aantal uitzoeken en verkleinen, dagboek en site bijwerken, koffie zetten, koffers uitpakken, alle accu’s weer opladen enz.
Zometeen lekker badderen en het bed in.
Morgen wacht ons weer een drukke dag, we gaan eerst even West Yellowstone eens bekijken, een leuk dorpje, en dan toch weer het park in, nu via de Westkant, dan naar beneden naar de grote jongens waaronder de Old Faithfull. Benieuwd of er nog meer wegen zijn afgesloten. Misschien dat we nog tijd hebben voor Virginia City, anders moet ook dat wachten tot een volgende keer. Keuzes maken, niet waar.
Tot morgen weer.