Veel lucifers uit één boompje

En daar zijn we weer, weer een dag dichter bij de regen en kou.
Vandaag start de dag voor de verandering eens met zon en een strakblauwe lucht.
We staan op tijd op, laden de spullen in de auto en gaan naar ons (gratis) ontbijtbuffet waar het al loeidruk is. We bemachtigen een tafeltje en kunnen de dag even later gevuld weer aan.
Dan eerst naar de winkel, een 100 meter verderop, waar we een zak ijs kopen. De ijsmachine in het hotel was blijkbaar al leeg getapt door eerdere slimmerikken. Er komt geen blokje meer uit, en aangezien dit toch een lange dag gaat worden hebben we wel gekoeld drinken nodig. Als we dan toch in de winkel zijn, kopen we ook maar meteen een nieuwe voorraad vloeistoffen. Tja, dan wil de Ford ook wel wat, dus 200 meter verderop vereren we meneer Shell met een bezoek. We vullen de tank maar even helemaal af, ik weet niet of we in het park kunnen tanken. Het is inmiddels een 28,5 graden Celsius (om half 9 ’s morgens).
Dan begint de lange klim - zoals we gisteren al hadden gezien - een prachtige bergweg, door bosrijke omgeving, ideaal voor wild, slingerend omhoog, langs diepe afgronden, nou ja, het lijkt iedere keer hetzelfde verhaal, maar we genieten volop.
Iets over half 10 schuiven we aan in de file voor de wegwerkzaamheden. De weg wordt ieder heel uur even opengesteld, daarna is de andere kant aan de beurt. Zonder airco, maar in de zon en bij een buitentemperatuur van inmiddels 68 graden Fahrenheit/20 graden Celsius , wordt het in de auto behoorlijk warm. Wel hebben we afleiding door alle vlinders die er ronddwarrelen. Exemplaren die bij ons alleen in een grote vlindertuin voorkomen. Alleen zijn ze niet op foto vast te leggen.
Om klokslag 10 uur rijden wij aan. De weg is weg, gravel en terreinrijden over een smalle helft van de oorspronkelijke route. Er wordt gewerkt aan de betonnen afscheiding en de weg wordt verbreed en vernieuwd. Wordt wel mooi, maar nu hobbelen we enkele mijlen door een bouwput.
Dan zien we de eerste Giant Sequoia’s, er staan er zo her en der wat verspreid door het bos, flinke jongens (of meisjes, dat is niet echt duidelijk). Ik stop langs de weg en laat iedereen voorbij gaan. Aangezien er per uur maar een reeks door mogen bij de afzetting, hebben we nu achter ons geen verkeer en kunnen stoppen waar we maar willen. Bij een van de eerste reuzenbomen wil ik foto’s maken, dus we parkeren langs de weg en lopen naar de bomen. Laat er nu bij die bomen een paar herten (met stokken op de kop) staan. Het gaat van klik, klik, klik. Dan loop ik langzaam naar ze toe en kan vrij dichtbij komen, helemaal niet schuw. Ze kijken alleen op als ik met de voeten over de grond schuif, nog niet eens bij roepen, fluiten of sissen. Ook niet als ik in het engels fluit. Uiteindelijk worden ook de bomen gefotografeerd en rijden we verder.
Daarna volgen we de Generals Highway en nemen de afslag bij het Giant Forest Museum, richting Moro Rock en de Tunnel Log. Het is een heel smal weggetje waar je tegenliggers hebt, dus goed moet uitkijken. Moro Rock is een grote rots, waar je met een steile trap helemaal bovenop kunt komen. Vandaag verteld een Ranger bovenop leuke verhaaltjes. Ik haal het tot halverwege, de rest zoom ik wel in met de camera, en de verhaaltjes geloof ik ook wel. Weer beneden gekomen, zie ik een enorme kever met nog enormere voelsprieten. Mooi.
Vervolgens de Tunnel Log, dat is een Giant Sequoia, een groot boompje, wat vroeger ooit omgekukeld is, en waar ze toen maar een tunnel in hebben uitgehakt. Je kunt er met de auto onderdoor rijden. Ook wel speciaal.
De volgende stop is bij de General Sherman Tree. Marlies blijft op een bankje zitten langs de weg, ik ga de uitdaging aan en klauter naar de boom. Valt wel mee hoor, er zijn uitgebreide paden naar aangelegd. Eindelijk sta ik dan voor de grootste boom ter wereld. De stam heeft een omvang van 31 meter, een doorsnede van 11 meter, een hoogte van 85 meter (zonder komma) en een leeftijd van 2.200 jaar. Gelukkig hoef ik de ringen niet te tellen.
Hij is inderdaad groot, maar er staan er veel, die ook heel groot zijn. Op alle foto’s zie je bomen, maar zonder vergelijkingsmateriaal zijn het alleen maar foto’s van bomen. Pas als je er bij staat zie je de omvang van die kolossen. Prachtig.
De volgende stop is Lodgepole Visitor Center and Village. Daar versterken we de inwendige mens met een hotdog en een lekkere salade. In de giftshop koop ik nog een T-shirt en eindelijk weer een gerecycelde tas, nu van het Sequoia NP.
Dan besluiten we tot de parkgrens met Kings Canyon National Park te gaan, dat laatste park gaan we echt niet meer halen. We zijn al ruim 4 uren in het Sequoia en moeten eenzelfde stuk terug. Kings Canyon houden we maar tegoed. Dan krijgen we alweer een afsluiting, maar dat kost maar een tiental minuten. Na dit oponthoud zie ik langs de weg ineens een grote marmot. Als ik stop schiet ie natuurlijk weg. Ik zet de motor af en we gaan zitten wachten. Jawel, hij of zij komt terug. Ik kan er zelfs een stukje naar toe lopen.
Om kwart over 2 zijn we bij Stony Creek Village en draaien om voor de terugreis, de temperatuur is nog steeds een aangename 22 graden Celsius, en dan gaat het toch vrij snel. We stoppen nu niet elke keer meer voor elke scheet en zelfs bij de werkzaamheden (1 x per uur er door) hoeven we maar een minuut of 10 te wachten. Ook nu worden we weer beziggehouden door de grote kuddes fladderende vlinders.
Tegen half 5 zijn we weer in Three Rivers, en aangezien we allebei wel wat lusten, gaan we de Mexicaan met een bezoekje vereren. Aldus gesterkt rijden we de resterende 100 meter naar het hotel (gelukkig ook niet verder in verband met een versnapering die Budweiser heet) en laden met 35,5 Celsius de auto uit en de kamer in. We hebben vandaag wel mooi geluk gehad en zijn met de hitte mooi in de bergen geweest, waar het goed toeven was. Een nadeel van de grotere hoogte is dan wel, dat Marlies moeite met ademen heeft.
Maar we hebben weer een mooie dag gehad, zelfs dieren gezien (geen beren en slangen) en vinden het jammer dat dit het laatste Nationale Park van deze vakantie is.
Morgen rijden we van Three Rivers via Giant Sequoia National Monument – Southern Unit naar Bakersfield, waar we in het Best Western Hill House gaan overnachten.
Hopelijk tot morgen.