De weg weg?
Door: mrsnuggles
13 Juni 2012 | Verenigde Staten, Three Rivers
Goodmorning piepeltjes in Holland,
Another story from USA.
Om kwart over 6 gingen mijn luiken weer open, maar ben toch blijven liggen. We hadden het vandaag niet erg druk en Marlies kan nog eventjes bijslapen. Daarna heb ik uiteraard de reacties gelezen, een adres opgezocht van een Pharmacie en Marlies wakker gemaakt. Gelukkig voelt ze zich beter, is alleen nog erg moe.
Ze start wat langzamer op, en tegen half 9 rijden we naar het restaurant voor ons ontbijtbuffet. Heerlijk en uitgebreid, zo kun je de dag weer flink tegemoet.
Om half 10 check ik uit en rijden we naar de Pharmacie, Right Aid, 100 meter verderop. Daar zoekt de apotheker de Amerikaanse tegenhanger van Paracetamol op, want die gingen er de laatste tijd flink doorheen. Meteen maar lekker koude melk en bubbelwater gekocht.
Dan begint de trip echt en koersen we naar Squaw Valley, een dorpje aan de scenic route naar Sequoia National Park. Tenminste, dat was de bedoeling. Op de snelweg geeft het Neverlost systeem een afslag aan, die er niet is, dus pakken we de volgende maar. Dan laat ie het afweten, berekend geen nieuwe route en zegt zo, zoek ’t zelf maar uit. We rijden een stukje verder, komen zo langs een stalletje waar ze verse kersen verkopen, en slaan een bak in voor $ 4,00. Dan weer terug de Highway op en opnieuw op zoek naar de juiste afslag. Dan krijgen we ineens wel een nieuwe route, kilometers lang naast de snelweg, we rijden een mooie wijk in voor foto’s voor Astrid, en uiteindelijk komen we weer op hetzelfde doordlopende stuk weg uit. Ten einde raad mijn eigen TomTom er bij gezet. Wat denk je, ook de doodlopende weg in. Daar zijn we nu al 3 keer geweest. Wat we ook invoeren, kortste route, snelste route, route zonder snelwegen….iedere keer de doodlopende weg in, of we het nu in het engels doen of in het nederlands…we komen niet verder. En de kaart is ook niet duidelijk. Volgens mij is de weg, de 180, onlangs verwijderd tot aan het doodlopende stuk en weten de navigatiesystemen het nog niet.
Dan besluiten we de Highway 99 maar te pakken, niet zo mooi, maar dan komen we tenminste ergens. Dan gaat het vrij vlot, en komen we langs vele, vele druivenwijngaarden (van de lekkere Californische wijn), sinaasappeltelerijen, (waar ik een verse sinaasappel jat van de boom) daarna citroenvelden, olijfboomgaarden en velden met struiken met rode vruchten (geen idee welke).
Om een uur of 2 zijn we bij het hotel en wil ik inchecken. Helaas, we zijn te vroeg. Of we maar een eindje willen gaan rijden of ergens eten en straks terugkomen. Ik kan in ieder geval wel regelen dat we een kamer op de begane grond krijgen in plaats van op de 2e etage.
We gaan de omgeving verkennen en komen zo na een kilometer of 10 ineens bij het Sequoia National Park uit, de Ash Mountain Entrance. We laten onze Parkenpas zien en krijgen de parkplattegrond en een krant. Zoals we gewend zijn van de Nationale Parken, is het hier ook weer uitstekend geregeld. Overal parkeerplaatsen, voorzieningen, een Visitor Center, een prachtige bergweg, door bossen, geweldig weer. Zeker met dat latere licht geeft dat prachtige kleuren.
Alleen Marlies ziet de waarschuwingsborden voor aktieve vernielzuchtige beren, en houdt ramen en deuren stijf gesloten.
We zien rotstekeningen, maken weer gruwelijk veel foto’s, genieten op zowat elke parkeerplaats van de onvergetelijke uitzichten en kruipen zo met 10 tot 25 mijl per uur omhoog, tot aan de wegwerkzaamheden. Dan draaien we om en pakken dezelfde weg terug. Plotseling moet ik op de rem en probeer zo snel mogelijk mijn fotocamera te pakken, maar ik ben te laat. Er glibbert zomaar een slang over de weg, nu één van een half metertje, wit met strepen. Gelukkig is het heel rustig op de weg, er zit niemand op mijn trekhaak na de noodstop.
Met 93 graden Fahrenheit / 33,9 graden Celsius stoppen we op een steenworp afstand van ons hotel bij een Mexicaans restaurant en consumeren daar voor niet veel geld veel lekkers.
Dan rijden we naar ons hotel, checken in en krijgen een nette ruime kamer op de begane grond. Daar houden we het wel 2 nachten uit. Alleen had ik een burostoel die niet omhoog kon en dat typt niet lekker, zo op neushoogte, dus ik vraag bij de receptie een andere stoel.
Komt er een nieuwe, nou ja, andere, die 3 centimeter hoger zit. Nog niet echt comfortabel, maar er zijn ergere dingen.
Morgen gaan we Seqoia NP en King Canyon verkennen, hopelijk nu wel met beren.
Another story from USA.
Om kwart over 6 gingen mijn luiken weer open, maar ben toch blijven liggen. We hadden het vandaag niet erg druk en Marlies kan nog eventjes bijslapen. Daarna heb ik uiteraard de reacties gelezen, een adres opgezocht van een Pharmacie en Marlies wakker gemaakt. Gelukkig voelt ze zich beter, is alleen nog erg moe.
Ze start wat langzamer op, en tegen half 9 rijden we naar het restaurant voor ons ontbijtbuffet. Heerlijk en uitgebreid, zo kun je de dag weer flink tegemoet.
Om half 10 check ik uit en rijden we naar de Pharmacie, Right Aid, 100 meter verderop. Daar zoekt de apotheker de Amerikaanse tegenhanger van Paracetamol op, want die gingen er de laatste tijd flink doorheen. Meteen maar lekker koude melk en bubbelwater gekocht.
Dan begint de trip echt en koersen we naar Squaw Valley, een dorpje aan de scenic route naar Sequoia National Park. Tenminste, dat was de bedoeling. Op de snelweg geeft het Neverlost systeem een afslag aan, die er niet is, dus pakken we de volgende maar. Dan laat ie het afweten, berekend geen nieuwe route en zegt zo, zoek ’t zelf maar uit. We rijden een stukje verder, komen zo langs een stalletje waar ze verse kersen verkopen, en slaan een bak in voor $ 4,00. Dan weer terug de Highway op en opnieuw op zoek naar de juiste afslag. Dan krijgen we ineens wel een nieuwe route, kilometers lang naast de snelweg, we rijden een mooie wijk in voor foto’s voor Astrid, en uiteindelijk komen we weer op hetzelfde doordlopende stuk weg uit. Ten einde raad mijn eigen TomTom er bij gezet. Wat denk je, ook de doodlopende weg in. Daar zijn we nu al 3 keer geweest. Wat we ook invoeren, kortste route, snelste route, route zonder snelwegen….iedere keer de doodlopende weg in, of we het nu in het engels doen of in het nederlands…we komen niet verder. En de kaart is ook niet duidelijk. Volgens mij is de weg, de 180, onlangs verwijderd tot aan het doodlopende stuk en weten de navigatiesystemen het nog niet.
Dan besluiten we de Highway 99 maar te pakken, niet zo mooi, maar dan komen we tenminste ergens. Dan gaat het vrij vlot, en komen we langs vele, vele druivenwijngaarden (van de lekkere Californische wijn), sinaasappeltelerijen, (waar ik een verse sinaasappel jat van de boom) daarna citroenvelden, olijfboomgaarden en velden met struiken met rode vruchten (geen idee welke).
Om een uur of 2 zijn we bij het hotel en wil ik inchecken. Helaas, we zijn te vroeg. Of we maar een eindje willen gaan rijden of ergens eten en straks terugkomen. Ik kan in ieder geval wel regelen dat we een kamer op de begane grond krijgen in plaats van op de 2e etage.
We gaan de omgeving verkennen en komen zo na een kilometer of 10 ineens bij het Sequoia National Park uit, de Ash Mountain Entrance. We laten onze Parkenpas zien en krijgen de parkplattegrond en een krant. Zoals we gewend zijn van de Nationale Parken, is het hier ook weer uitstekend geregeld. Overal parkeerplaatsen, voorzieningen, een Visitor Center, een prachtige bergweg, door bossen, geweldig weer. Zeker met dat latere licht geeft dat prachtige kleuren.
Alleen Marlies ziet de waarschuwingsborden voor aktieve vernielzuchtige beren, en houdt ramen en deuren stijf gesloten.
We zien rotstekeningen, maken weer gruwelijk veel foto’s, genieten op zowat elke parkeerplaats van de onvergetelijke uitzichten en kruipen zo met 10 tot 25 mijl per uur omhoog, tot aan de wegwerkzaamheden. Dan draaien we om en pakken dezelfde weg terug. Plotseling moet ik op de rem en probeer zo snel mogelijk mijn fotocamera te pakken, maar ik ben te laat. Er glibbert zomaar een slang over de weg, nu één van een half metertje, wit met strepen. Gelukkig is het heel rustig op de weg, er zit niemand op mijn trekhaak na de noodstop.
Met 93 graden Fahrenheit / 33,9 graden Celsius stoppen we op een steenworp afstand van ons hotel bij een Mexicaans restaurant en consumeren daar voor niet veel geld veel lekkers.
Dan rijden we naar ons hotel, checken in en krijgen een nette ruime kamer op de begane grond. Daar houden we het wel 2 nachten uit. Alleen had ik een burostoel die niet omhoog kon en dat typt niet lekker, zo op neushoogte, dus ik vraag bij de receptie een andere stoel.
Komt er een nieuwe, nou ja, andere, die 3 centimeter hoger zit. Nog niet echt comfortabel, maar er zijn ergere dingen.
Morgen gaan we Seqoia NP en King Canyon verkennen, hopelijk nu wel met beren.
-
14 Juni 2012 - 05:19
Wouter & Cindy:
Je bent nog bezig met de foto's uploaden zie ik, iedere keer komt er weer eentje bij :)
mooi foto's weer, en ook een mooi verhaaltje, veel plezier in Seqoia en KC, en hou de ramen maar dicht bij de beren :) -
14 Juni 2012 - 05:53
Lidia:
Hoihoi,
Weer mooie foto's!!! Gelukkig weer wat beter Marlies :) En dan nog 2 dagen op hetzelfde plekje!!! Moet helemaal goedkomen
xxx
-
14 Juni 2012 - 07:32
Oma Rietje:
Hallo samen
het word steeds mooier ,de natuur.Er doorheen rijden is al heerllijk.Echt vacantie.
Nou nog wat groot wild,dat zou geweldig zijn.
Fijn dat Marlies weer wat beter is,dan geniet ze ook meer.
Maak er weer een fijne dag van,en veel mooie foto,s.
Tot morgen,en een fijne reis. Groetjes Mam xxx -
14 Juni 2012 - 08:59
Astrid:
ooooh wauwwwww! Dankjewel pap voor die foto's! ik denk dat ik mn spullen ga inpakken en daarheen ga verhuizen! Ik vind die wijken zo mooi en gezellig eruit zien!en die huizen!wauww
En dan moeten jullie nog naar wisteria lane :D
Dat weggetje met die sinaasappelbomen is ook wel heel mooi hoor!
Maargoed dat ik niet mee ben, dan bleef ik daar ;)
heeeeeel veel plezier nog!en ga vooral door met huizen en wijkjes op de foto te zetten :D
xxx As -
14 Juni 2012 - 09:42
Trudy:
Echt mooi, Bij zulk een mooie wijk, verwacht je geen park met beren.
Het zou te gek zijn als je die ook nog tegenkwam. (in de auto, met de ramen dicht)
Goed dat jullie alletwee weer kunnen genieten.
nog veel plezier.
-
14 Juni 2012 - 14:26
Bas En Helma:
Hello travelers
Fijn dat Marlies weer wat aan het opknappen is en dat jullie van die mooie dingen zien.
Ik ga me niet aan tips wagen voor Sequoia want wij zijn niet eens tot de gate gekomen vorige keer, dat hopen we nu goed te maken.
Die fruitgaarden daar in die streek zijn giga, waar je ook kijkt overal zie je boomgaarden, dat is ook wel leuk om te zien.
Marlies houdt ramen en deuren gesloten voor de beren maar ik denk dat al je niet uitkijkt die slang bijna nog gevaarlijker is :)
Veel plezier vandaag in Sequoia NP, het moet er ook mooi zijn al is het minder dan Yosemite ( Yosemite wordt hier door de parkmedewerkers zelfs aangeprezen, kun je nagaan)
groetjes en tot de volgende
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
