Oostenrijk?

Na een slechte nacht toch maar weer opgestaan, het bekende ochtendritueel uitgevoerd en naar het ontbijtbuffet gekuierd. Je kunt zeggen wat je wilt van dit gehucht, maar aan het ontbijt mankeert niets. Versgeperst sinaasappelsap en een ruime keus van alles. Wel aan de prijs, maar tja, het betreft dan ook een unieke lokatie.
Dan wordt alles in de auto gestouwd, ga ik uitchecken en blijkt het al 100 graden te zijn. Dat beloofd nog wat. Bij de General Store mag ik een grote zak ijs gaan halen, hij past niet eens in mijn koelbox, maar er was geen kleinere maat. Hij ligt bovenop en dan leg ik de deksel er maar op. Dan blijft het in ieder geval goed koud.
Om 9 uur rijden we aan. Marlies stuurt. Vreemd genoeg zakt de temperatuur steeds meer, zelfs tot 75 graden. Dat doet niets af aan de weg naar Lone Pine, die is prachtig. Lange rechte stukken door droge vlakke stukken, dan de bergen in, prachtige vergezichten, je moet het gezien hebben. Conclusie: Death Valley is een van mijn favorieten.
Tegen tienen stoppen we en neem ik het stuur van Marlies over. We drinken wat en zitten dan 51 miles vóór Lone Pine. Het advies van de dame achter de receptie is prima, deze scenic route is echt geweldig mooi.
In Lone Pine tanken we even (schandalig duur) bij Chevron, er staan een paar Highway Patrols en aanverwante artikelen te kletsen dus de auto stond veilig. Jammer genoeg moet ik mijn French Vanilla missen, die hadden ze niet. Van Lone Pine gaat het verder naar Mammoth Lakes, onze eindbestemming van vandaag. Ook deze weg is weer geweldig. Links van ons staan gigantische bergen, met de sneeuw er nog op, dan een vlak stuk, dan de weg. Rechts van ons eerst uitgestrekte vlaktes, wel steeds meer begroeiing, later worden dat ook steeds meer heuvels en bergen. Ik heb veel gefilmd toen marlies reed, alleen nu gaat dat niet. Wel jammer, kan ik het niet voor jullie vastleggen.
Alleen zien we na een half uurtje een afslag naar Manzanar Historical Marker, waarom niet, we hebben tijd genoeg. Het blijkt een National gedoe te zijn, een oorlogs documentatiecentrum van de oorlog met de Japanners. ’t Is wel indrukwekkend, maar je krijgt er geen vakantiegevoel van.
Met 85 graden gaat het weer verder, totdat Marlies weer hoofdpijn, spierpijn krijgt en misselijk wordt. Dan weer een stop voor paracetamolletjes en even later weer een stop op een Rest Area.
Daar gaan we een half uurtje op een bankje in de schaduw zitten en zien in de tussentijd, een kanariegele vogel (was misschien wel een kanarie), eentje met een rood kopje en een grote eekhoorn. Dat was onze Wildlife voor vandaag weer zo’n beetje. Na nog wat stops bij Scenic Views, toch nog wat gieren over zien komen, en een bij het Visitors Center van Mammoth Lakes komen we dan om 3 uur bij het Hotel aan. Vreemd, een Alpenhof Lodge in de USA. Ik heb ’t nagevraagd, de eigenaar is een oude Oostenrijker en ooit getrouwd met een nederlandse.
De kamer ligt vooraan op de hoek en is prima. Ruim, licht en compleet, zelfs snel internet. Allereerst de handel uit de auto, snel de foto’s op de site zetten en de nieuwe van vandaag weer op de PC.
Marlies gaat op bed liggen en rust uit. Totdat we honger krijgen en besluiten naar een Grill/Barbequerestaurant te rijden. Helaas gesloten, maar geen nood, een stukje terug zat een Pizzeria. Ook wel eens lekker, een smeuige Amerikaanse Pizza.
We gaan bij Johns Pizza Works binnen en bestellen aan de counter, lekker een salade, een pizza en voor de verandering een Mammoth Pale Ale. Heerlijk, maar ik heb me op het formaat toch mooi verkeken. Een mediummaatje kan ik met flinke honger dus maar half op. Gelukkig kennen ze hier het fenomeen doggybag. Je kunt je etensresten gewoon meenemen in een tempex transportdoosje. Daar gaat de halve pizza in en mogelijk wordt die vanavond nog geconsumeerd.
Jammer genoeg had ik geen videocamera meegenomen, Er was een ijshockywedstrijd bezig op 3 schermen en iedereen die binnenkwam ging voor zo’n scherm zitten, bestelde zijn pizza met kannen bier, maar zodra er op tv iemand tegen de grond aan werd gewerkt of er werd gescoord, werd er geschreeuwd, gejuicht en geklapt. Het geluid van de TV stond inmiddels op oorlogssterkte, wat een kabaal. Dan het geloei bij een goal er nog eens overheen, horen en zien verging je. Laten we zeggen dat het een aparte ervaring was.
Voor vandaag is het weer mooi geweest, Marlies moet weer op krachten komen want morgen staat de Tioga Pass op het programma en de rit door Yosemite National Park tot aan Oakhurst. Moet ook allemaal prachtig zijn, dus voor nu weer bye bye.