We verkeren in hogere sferen...
Door: mrsnuggles
12 Juni 2012 | Verenigde Staten, Oakhurst
Hai folks, a new story from the West.
Oftewel, na een slechte nacht voor allebei, waarbij Marlies moeite had met ademhalen, vermoedelijk ook door de grote hoogte, waar we verbleven, en alles haar zeer deed, hebben we jullie gewaardeerde reakties gelezen, de handel ingepakt en heb ik snel een ontbijtje genomen in de hal van het hotel. Ik heb wat bagels, koffie en jus d'orange voor haar meegenomen, maar alleen dat laatste ging er in. Uiteindelijk uitgecheckt om 9 uur en vertrokken naar de Tioga Pass dwars door Yosemite National Park naar onze eindbestemming Oakhurst. Tuurlijk scheen de zon, was de lucht strakblauw en de temperatuur een heerlijke 58 graden. Een half uur later is het al weer 68 graden en de route is prachtig, door een bosrijk gebied met brede wegen, optimaal voor herten en dat soort spul. Niet de wegen maar dat bosrijke gedoe. En ja hoor, Marlies ziet iets lopen, toevallig is er net een uitloopstrook, ik stop en er steekt een coyote over. Snel reik ik naar de achterbank, rits de rugzak open en pak mijn camera. Knip,knip,knip en hopen dat ik hem nog heb. Even later ziet Marlies een hert, ik stuur dus kan niks vastleggen. Maar we genieten in ieder geval van de prachtige omgeving, ik moet steeds aan Oostenrijk denken, alleen nog wat grootser. Jammer genoeg voelt Marlies zich helemaal niet goed, dus die ligt met een dikke fleecetrui aan naast me te bibberen. Dat is het nadeel bij een vastgelegde reis en hotels, je kunt niet effe een nachtje langer blijven. Maar goed, we rijden rustig verder en tegen tienen zijn we bij de afslag van Yosemite. Ik rijd nog een stukje door naar Lee Vining om voor een absurde prijs mijn tank voor de zekerheid af te vullen. De temperatuur blijft mooi rond de 67/68 graden schommelen, 19,5 Celsius. Heerlijk voor in de auto achter glas. Uiteraard sla ik mijn verslavend drankje in, Cappucino French Vanilla, Marlies houdt het bij water en jus d'orange. Dan begint het avontuur, de auto mag flink werken, klimmen en klimmen, wat moet ik nog meer zeggen, prachtige route, boswegen in de bergen, prachtige vergezichten, diepe afgronden, magnifiek. Iets hoger liggen zelfs meren, hartstikke blauw en helder water, kreekjes met stroomversnellingen, glinsterend zonlicht op het kabbelende water, gewoon geweldig mooi. Alleen jammer van onze zieke Marlies. Op 9.538 feet ( 2.907 meter hoogte ) ligt Ellery Lake. Uiteraard stoppen we zowat overal, vaak blijft Marlies in de auto liggen, en schiet ik gauw wat plaatjes. Het weer is ook geweldig, zon, strakblauwe lucht, niet te warm. En dan staan we in de file.
Blijkt het het Fee Station voor de Pass en het National Park te zijn. Aangezien wij de Parkenpas hebben zijn wij er zo door, maar dan zitten we wel op 9.945 feet / 3.031 meter hoogte en Marlies heeft het er niet gemakkelijk mee. Tussendoor stoppen we er maar paracetamolletjes in, dat scheelt wel.
We rijden nu in ieder geval op sneeuwhoogte, en de volgende stop is bij de Lembert Dome, een massieve lichte granieten berg, waar ook een waarschuwingsbord staat voor vernielzuchtige beren. Ook hier beloven ze weer van alles, maar zien we beren....tuurlijk niet. En dat terwijl de hele Picnic area vol zit met picknickende mensen, en wat belangrijker is, voedsel. De volgende stop is het Visitor Center, druk, druk, druk. Overal staan trouwens auto's, op parkeerplaatsen, langs de weg. Veel mensen die een trail gaan lopen. Maar je hebt er absoluut geen last van. De prachtige weg is nergens versperd, je kunt prima doorrijden. Overigens mag, en wil je, niet harder dan 35 mile per uur, soms nog langzamer. Bij een van de vele meren, worden we aangesproken door een stel met vragen over mijn fototoestel, blijken het duitsers te zijn en we hebben een tijdje gezellig staan kletsen. Net op dat moment werd NL-Duitsland gespeeld, maar we hadden geen bereik met de telefoons, Astrid zou ons op de hoogte houden. Veel wildlife zien we niet, 3 eekhoorns die snel voor de auto de weg oversteken, en verder enorm veel prachtige vlinders, echt grote exemplaren, alleen krijg ik ze niet op de foto. Tja wat moet ik nog meer zeggen over de route, ik heb alle superlatieven al gebruikt, geweldig, mooi, prachtig, romantisch, feeeriek, ik weet niks meer. Als toetje stoppen we bij de Bridal Vail Falls, ook hier blijft Marlies in de auto, terwijl ik een stukje de bossen in ren/loop, naar de waterval toe. Ook deze is prachtig. En hoog. Door de wind wordt de waterval uitgespreid als een bruidssluier, beetje jammer is, dat de zon er nu geen regenboog in laat zien. Maar zonder dat is ie ook prachtig. Ik heb er een rolletje vol geschoten. Dan is het welletjes geweest en we stellen de Neverlost in op ons hotel in Oakhurst. Dat is gelukkig nog maar een uurtje verder weg, dus dat moet gaan lukken. Om half 4 verlaten we het park, na honderden bochten en bochtjes van 10 tot 35 mijl per uur. Wel mooi, maar de auto schommelt al uit zichzelf als ie een bocht aan ziet komen. Maar als je denkt dat het afgelopen is nu we het park uit zijn, nee dus. Het bochtenwerk gaat gewoon door, tot aan Oakhurst toe. Dat schiet niet echt op, maar zoals gezegd, het is wel mooi. Om 4 uur zijn we bij ons Best Western Plus Yosemite en ik check snel in. We krijgen kamer 210, mogen achterom rijden en voor de deur parkeren. Het blijkt een prima en ruime kamer te zijn, met net burootje en zelfs een open haard en balkon. We kijken zo op het buitenzwembad uit. Niks mis mee.
Ik haal het nodige weer uit de auto, Marlies stort zich op bed, uiteraard weer met de paracetamolletjes en ik werk de administratie al vast bij, scheelt vanavond weer.
Tegen 7 uur krijgt Marlies toch zin in een soepje, niet zo gek, de hele dag niks gegeten. We stappen in de auto en cruisen naar het restaurant. Daar nemen we een soepje en salade, as much as you can eat. Uiteraard een Budweisertje er bij en Marlies een Jusje. Het duurt toch wel lang voordat het komt dus ik vraag Laverne waar het blijft. Blijkt het zelfbediening te zijn, dus ze begeleid ons naar het buffet. Komen we terug, is mijn bier weg. En het bestek. Dus Laverne mag weer komen opdraven. Krijg ik een nieuw Budje, geen slechte oplossing. Intussen gaat een ouwe knakker achter de piano zitten en krijgt zowaar nog een aardig deuntje uit het apparaat. Uiteindelijk moeten we afrekenen en koersen we terug naar de auto en kamer. Volgens mij zeker een 200 meter. Maar wel klimmen en dalen, en dat gaat echt niet met Marlies. Die valt meteen weer op bed, en hopelijk is het morgen wat beter.
Dan rijden we van Oakhurst via Clovis/Fresno al vast een stukje door het Giant Sequoia National Monument en het Sequoia National Park naar het dorpje Three Rivers, waar we 2 nachten blijven. Dan hebben we een hele dag om de parken te gaan bekijken.
Dus wederom tot morgen.
Bye bye.
Oftewel, na een slechte nacht voor allebei, waarbij Marlies moeite had met ademhalen, vermoedelijk ook door de grote hoogte, waar we verbleven, en alles haar zeer deed, hebben we jullie gewaardeerde reakties gelezen, de handel ingepakt en heb ik snel een ontbijtje genomen in de hal van het hotel. Ik heb wat bagels, koffie en jus d'orange voor haar meegenomen, maar alleen dat laatste ging er in. Uiteindelijk uitgecheckt om 9 uur en vertrokken naar de Tioga Pass dwars door Yosemite National Park naar onze eindbestemming Oakhurst. Tuurlijk scheen de zon, was de lucht strakblauw en de temperatuur een heerlijke 58 graden. Een half uur later is het al weer 68 graden en de route is prachtig, door een bosrijk gebied met brede wegen, optimaal voor herten en dat soort spul. Niet de wegen maar dat bosrijke gedoe. En ja hoor, Marlies ziet iets lopen, toevallig is er net een uitloopstrook, ik stop en er steekt een coyote over. Snel reik ik naar de achterbank, rits de rugzak open en pak mijn camera. Knip,knip,knip en hopen dat ik hem nog heb. Even later ziet Marlies een hert, ik stuur dus kan niks vastleggen. Maar we genieten in ieder geval van de prachtige omgeving, ik moet steeds aan Oostenrijk denken, alleen nog wat grootser. Jammer genoeg voelt Marlies zich helemaal niet goed, dus die ligt met een dikke fleecetrui aan naast me te bibberen. Dat is het nadeel bij een vastgelegde reis en hotels, je kunt niet effe een nachtje langer blijven. Maar goed, we rijden rustig verder en tegen tienen zijn we bij de afslag van Yosemite. Ik rijd nog een stukje door naar Lee Vining om voor een absurde prijs mijn tank voor de zekerheid af te vullen. De temperatuur blijft mooi rond de 67/68 graden schommelen, 19,5 Celsius. Heerlijk voor in de auto achter glas. Uiteraard sla ik mijn verslavend drankje in, Cappucino French Vanilla, Marlies houdt het bij water en jus d'orange. Dan begint het avontuur, de auto mag flink werken, klimmen en klimmen, wat moet ik nog meer zeggen, prachtige route, boswegen in de bergen, prachtige vergezichten, diepe afgronden, magnifiek. Iets hoger liggen zelfs meren, hartstikke blauw en helder water, kreekjes met stroomversnellingen, glinsterend zonlicht op het kabbelende water, gewoon geweldig mooi. Alleen jammer van onze zieke Marlies. Op 9.538 feet ( 2.907 meter hoogte ) ligt Ellery Lake. Uiteraard stoppen we zowat overal, vaak blijft Marlies in de auto liggen, en schiet ik gauw wat plaatjes. Het weer is ook geweldig, zon, strakblauwe lucht, niet te warm. En dan staan we in de file.
Blijkt het het Fee Station voor de Pass en het National Park te zijn. Aangezien wij de Parkenpas hebben zijn wij er zo door, maar dan zitten we wel op 9.945 feet / 3.031 meter hoogte en Marlies heeft het er niet gemakkelijk mee. Tussendoor stoppen we er maar paracetamolletjes in, dat scheelt wel.
We rijden nu in ieder geval op sneeuwhoogte, en de volgende stop is bij de Lembert Dome, een massieve lichte granieten berg, waar ook een waarschuwingsbord staat voor vernielzuchtige beren. Ook hier beloven ze weer van alles, maar zien we beren....tuurlijk niet. En dat terwijl de hele Picnic area vol zit met picknickende mensen, en wat belangrijker is, voedsel. De volgende stop is het Visitor Center, druk, druk, druk. Overal staan trouwens auto's, op parkeerplaatsen, langs de weg. Veel mensen die een trail gaan lopen. Maar je hebt er absoluut geen last van. De prachtige weg is nergens versperd, je kunt prima doorrijden. Overigens mag, en wil je, niet harder dan 35 mile per uur, soms nog langzamer. Bij een van de vele meren, worden we aangesproken door een stel met vragen over mijn fototoestel, blijken het duitsers te zijn en we hebben een tijdje gezellig staan kletsen. Net op dat moment werd NL-Duitsland gespeeld, maar we hadden geen bereik met de telefoons, Astrid zou ons op de hoogte houden. Veel wildlife zien we niet, 3 eekhoorns die snel voor de auto de weg oversteken, en verder enorm veel prachtige vlinders, echt grote exemplaren, alleen krijg ik ze niet op de foto. Tja wat moet ik nog meer zeggen over de route, ik heb alle superlatieven al gebruikt, geweldig, mooi, prachtig, romantisch, feeeriek, ik weet niks meer. Als toetje stoppen we bij de Bridal Vail Falls, ook hier blijft Marlies in de auto, terwijl ik een stukje de bossen in ren/loop, naar de waterval toe. Ook deze is prachtig. En hoog. Door de wind wordt de waterval uitgespreid als een bruidssluier, beetje jammer is, dat de zon er nu geen regenboog in laat zien. Maar zonder dat is ie ook prachtig. Ik heb er een rolletje vol geschoten. Dan is het welletjes geweest en we stellen de Neverlost in op ons hotel in Oakhurst. Dat is gelukkig nog maar een uurtje verder weg, dus dat moet gaan lukken. Om half 4 verlaten we het park, na honderden bochten en bochtjes van 10 tot 35 mijl per uur. Wel mooi, maar de auto schommelt al uit zichzelf als ie een bocht aan ziet komen. Maar als je denkt dat het afgelopen is nu we het park uit zijn, nee dus. Het bochtenwerk gaat gewoon door, tot aan Oakhurst toe. Dat schiet niet echt op, maar zoals gezegd, het is wel mooi. Om 4 uur zijn we bij ons Best Western Plus Yosemite en ik check snel in. We krijgen kamer 210, mogen achterom rijden en voor de deur parkeren. Het blijkt een prima en ruime kamer te zijn, met net burootje en zelfs een open haard en balkon. We kijken zo op het buitenzwembad uit. Niks mis mee.
Ik haal het nodige weer uit de auto, Marlies stort zich op bed, uiteraard weer met de paracetamolletjes en ik werk de administratie al vast bij, scheelt vanavond weer.
Tegen 7 uur krijgt Marlies toch zin in een soepje, niet zo gek, de hele dag niks gegeten. We stappen in de auto en cruisen naar het restaurant. Daar nemen we een soepje en salade, as much as you can eat. Uiteraard een Budweisertje er bij en Marlies een Jusje. Het duurt toch wel lang voordat het komt dus ik vraag Laverne waar het blijft. Blijkt het zelfbediening te zijn, dus ze begeleid ons naar het buffet. Komen we terug, is mijn bier weg. En het bestek. Dus Laverne mag weer komen opdraven. Krijg ik een nieuw Budje, geen slechte oplossing. Intussen gaat een ouwe knakker achter de piano zitten en krijgt zowaar nog een aardig deuntje uit het apparaat. Uiteindelijk moeten we afrekenen en koersen we terug naar de auto en kamer. Volgens mij zeker een 200 meter. Maar wel klimmen en dalen, en dat gaat echt niet met Marlies. Die valt meteen weer op bed, en hopelijk is het morgen wat beter.
Dan rijden we van Oakhurst via Clovis/Fresno al vast een stukje door het Giant Sequoia National Monument en het Sequoia National Park naar het dorpje Three Rivers, waar we 2 nachten blijven. Dan hebben we een hele dag om de parken te gaan bekijken.
Dus wederom tot morgen.
Bye bye.
-
13 Juni 2012 - 07:21
Bob And Mia:
Howdy Folks.
Yosemite één van de mooiste parken. Wederom prachtige foto´s.
Had gelijk aan die duitsers gevraagd wat de uitslag was, want de wedstrijd begint pas over 12 uur dus dan hadden we ons geen zorgen meer hoeven te maken.
Probeer te blijven genieten dan proberen wij te blijven volgen
Greetings
Bob and Mia -
13 Juni 2012 - 08:39
Trudy:
Wow, geweldig mooie omgeving.
Ik hoop dat Marlies gauw weer opknapt, zodat jullie optimaal kunnen genieten.
Heel veel sterkte en blijf genieten.
Groetjes uit een waterig Holland.
Trudy -
13 Juni 2012 - 08:51
Astrid:
hahaha jaaa pap en mam, jullie zijn niet goed op de hoogte!voetballen moet nog beginnen!
Dus ik sms jullie vanavond wat het wordt (waarschijnlijk niet veel)!
Mam, ik hoop dat je weer opknapt want zo heb je er niet echt veel aan.
Hopelijk is het volgende hotel wat lager gelegen.
En pap, zoals je het beschrijft klinkt het echt zo oostenrijks met die watertjes enzo.
jullie hebben een 2 in 1 vakantie zo :)
nou toch weer een fijne volgende rit hoop ik!
xxx As -
13 Juni 2012 - 09:11
Lidia:
Hopelijk gaat het gauw weer wat beter!!! Is natuurlijk ook extreem inspannend wat jullie daar doen. Maar daardoor zie je natuurlijk ook weer ontzettend veel mooie dingen. Heel veel groetjes en een dikke knuffel voor Marlies, wij denken aan jullie!!!!! -
13 Juni 2012 - 10:41
André:
Jammer Ton, dat je ter plaatse vaak alleen moet genieten van al het moois.
Maar ja, als je je zo beroerd voelt als Marlies, dan schiet het ook niet op natuurlijk.
Hopelijk gaat het snel weer wat beter met haar.
Probeer ondanks alles lekker samen van al het moois te genieten.
Wij blijven jullie in ieder geval volgen en van jullie verhalen en foto's genieten.
Greetz from Pape-city. 8-) -
13 Juni 2012 - 12:32
Oma Rietje:
Hoi samen.
De foto,s zijn weer prachtig,het lijkt inderdaad op oostenrijk.Toen ik het zag,kreeg ik mee zin.
Marlies, probeer zoveel mogelijk er van te genieten.Mischien als het niet meer zo hoog is?
We denken veel aan jullie,er staan nog lleuke dingen op jullie te wachten.Dus denk daar maar aan.
Heel veel groetjes,en een fijne reis . Mam xxx Tot morgen. -
13 Juni 2012 - 18:17
José:
De foto's zijn weer wonderlijk mooi. Jammer dat t niet zo lekker gaat dinneke ;)
Hopelijk is dit morgen weer gezakt. Want net wat Ton schrijft: Je moet verder, pfffffff
Over een goede week ben je weer thuis en weer in je eigen vertrouwde omgeving. Wie weet helpt dit je ook al wat! Tis hier een stuk frisser ;)
Hier gaat alles ok ;)
We zitten nu in een leeg huis want ze komen het plafond maken. Dus........ ik ben zéér actief af en toe, al valt dit niet mee hoor. Ik begrijp hoe jij je voelt als je weinig adem/ energie hebt ;)
Maar................................. ik ga / moet nu echt stoppen met roken, goed hé? Heb nu een afspraak bij de acupunctuur.
Geniet nog met volle teugen op de manier die voor jou het beste voelt meid!
Dikke kus X -
13 Juni 2012 - 18:59
Mirjam:
Mam, kop op! Hoop dat je snel opknapt,je mocht deze vakantie nl alleen maar genieten weet je nog?! Ik ga voor je duimen dat je je morgen weer goed voelt. Zet m op! En pap, jij ook genieten he,ook al moet je af en toe alleen op pad...
Hele dikke kus van ons! -
14 Juni 2012 - 01:30
Bas En Helma:
Hoi Marlies en Ton
Hier een verlate reaktie van USA-2, het was gisteren wat laat geworden zowel in het park als met het maken van het verslag en vanmorgen waren we alweer vroeg richting Yellowstone.
De Tioga Pass ziet er erg mooi uit, prachtige foto's en zoals voor jullie Old Faithful herkenbaar is, is Bridal Vail Falls voor ons herkenbaar.
Zijn jullie niet naar Yosemite Falls geweest, je moet ze ongetwijfeld op je rit door het park gezien hebben. Wij hebben ze vorig jaar helaas ook van afstand gezien, wij hadden en hebben iets met regen blijkbaar.
Blijf genieten, we zijn benieuwd naar Sequouia NP en de grote bomen en hopelijk knapt Marlies goed op om er ook wat van mee te nemen.
Yellowstone was schitterend maar lees maar weer in ons verslag van straks.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
