Duintjes

Vanmorgen zijn we om 7 uur opgestaan, we hebben per slot van rekening een flink stuk af te leggen, en als het lukt, willen we toch een Nationaal Park op de route bekijken.
We eten broodjes op de kamer en ik zet een bakje koffie. Het is best lekker weer, zonnig en nog een beetje frisjes.
Dan transporteer ik weer alles naar de auto en vul de koelbox met vers ijs, voor frisse frisdrank.
Om 8 uur checken we uit en weldra zijn we op pad. Zoals ik al zei, was het best frisjes, 49 graden F, omgerekend 9,4 Celsius. We verlaten Durango, een mooi stadje, netjes en gezellig. Dan rijden we het San Juan National Forest in, en we spotten al snel de eerste prairiehondjes. Het is een prachtige route, glooiende groene hellingen, afgewisseld met rotsen. Mooi ochtendzonlicht, echt mooi, wederom genieten dus. Marlies rijdt het eerste stuk en ik staar driftig naar buiten, op zoek naar Wildlife. Aangezien de voorruit zo vuil is en volgekoekt met platte insecten, lukt rijdend filmen echt niet, dus jullie zullen dat stuk echt zelf moeten gaan rijden. We kunnen het van harte aanbevelen.
Tuurlijk hebben we de nodige plasstops (lang leve de medicijnen) en hoe kan het ook anders, een tankstop. Daar hebben ze ook lekkere Capuccino French Vanilla, die heb ik een paar dagen moeten missen. Hmmmmmm. Na drie uurtjes prachtig natuurgebied, komen we nu bij de Rio Grande. Bekende naam, uit boeken en Westerns. Wij rijden er lekker zelf over heen en zien de trein met dezelfde naam klaarstaan. Ik chauffeur, dus geen foto’s.
Het landschap is inmiddels compleet veranderd, en overgegaan in kale warme vlaktes, waar bijna niks wil groeien, buiten het harde gras en zo. De weg strekt zich mijlenver voor je uit, als een lint door het uitgestrekte landschap. Dat is zo mooi aan dit land, eerst rij je 3 uur door bergen met sneeuwtoppen en groene almen, meteen daarop is het doods en kaal. Niks is hetzelfde en iedere keer verandert het landschap. De temperatuur is inmiddels gestegen tot een respectabele 79 F / 26,1 Celsius. Airco aan en sunroof lekker open.
Dan komen we bij afslag 150, de weg naar het Great Sand Dunes National Park. Ook nu weer één rechte lange weg van 19 mijl/31 kilometer tot aan het Visitors Center. We kijken wel een uur of wat tegen een heiige berg aan en de Zandduinen komen niet echt tot hun recht, maar in het Visitors Center weet men te vertellen, dat er een paar gebieden van 60 en 70 acres in de hens staan, en dat de rook nu over het gebied trekt, zodoende lijkt het mistig/heiig. Je kunt het ook ruiken. Jammer, maar nog steeds mooi. Ook is er van de winter overal veel sneeuw gevallen, behalve hier natuurlijk, zodat de kreek, die normaliter breed en diep is met flinke golven van de altijd aanwezige wind, nu maar een iel mager stroompje is. Dat weerhoudt veel mensen met kinderen niet van, om er in te spelen. Het is net de plas bij Langenboom.
Zo, weer een ervaring rijker (en een aantal foto’s) rijden we verder richting Walsenburg. Onderweg zien we nog één Pronghorn zielig alleen tussen de koeien staan. Walsenburg is warm, bij een korte stop zien we dat het 87 F / 31 C is. Wat een verschil met vanmorgen.
Dan gaan we de Interstate, de I25 op en vanaf nu is het doorblazen, 75 mijl p/u, zo’n 120 kilometertjes p/u. De temperatuur loopt onderweg flink op tot zelfs een 96 graden F / 35,5 Celsius. We hebben er niet veel last van, Marlies al helemaal niet, want die is al weer onder zeil. Onderweg is het behoorlijk druk en Pueblo is een grote stand met veel rondwegen, even goed opletten, maar TomTom loodst me er goed doorheen. Dan komt Colorado Springs op de borden, de buitentemperatuur zakt gelukkig en ook dit is weer een grote drukke stad. Vanaf Pueblo vertonen ze hier hetzelfde rijgedrag als Europeanen, voordringen, scheuren, te hard rijden enz. Anders dan het gediciplineerde gedrag van de doorsnee Amerikaan op het platteland. Die zullen echt niet claxoneren als je eens een rare move maakt omdat je iets langs de weg ziet. Hier is ’t oppassen geblazen.
Maar ook hier lukt het en komen we zonder kleerscheuren aan bij het Radisson Hotel. Inmiddels 16.40 uur en 89 graden F / 31,7 Celsius. We hebben vandaag 355 mijl gereden. Snel omgerekend een 571,3 kilometers.
Ik check in, krijg kamer 190 op de begane grond. Prima, een grote luxe kamer. Spullen uit de auto, afijn, het bekende ritueel. We krijgen er handigheid in.
Dan even de reakties op de Snuggles site bekeken, altijd leuk. Hadden we vanmorgen geen tijd voor. En nu hebben we lekker snel internet. Dan naar het restaurant om eens lekker te gaan dineren.
Ook dat lukt en nu heb ik vandaag maar 69 foto’s gemaakt, dus die staan er snel genoeg op.
Vanavond lekker badderen en rusten, morgen gaan we weer op pad, via de Royal Gorge naar Denver, onze laatste stop voor de thuisreis.
Tot morgen, bye bye.