Op stap met Big Joe

Update van gisteravond.
Om 10 uur terug op de kamer, de 91 laatste avondfoto’s op de PC gezet evenals de films van vandaag. Nu nog ff de sterren proberen te fotograferen en dan naar bed. Helaas, ondanks dat de hemel een zee van sterren is, lukt fotograferen noch filmen. Maakt niet uit, we genieten er zo wel van. Gelukkig schijnt er geen maan en is het helder, dus we hebben onze Starview.
Even later zie ik een lichtje, niet knipperend, langzaam van oost naar west overtrekken. Een satelliet? Of de Spaceshuttle? In ieder geval vliegt daarna een grote vogel geruisloos over, ik zie helaas niet wat het is, mogelijk een uil of andere nachtjager. Nog geen minuut later komt hij/zij weer over. Spannend. Het is mooi, sprookjesachtig mooi. En morgen hebben we nog een dag en avond.

Vanmorgen loopt de wekker, sorry telefoon, om 5.23 uur af. En dat op vakantie. Afzien. Ik rol uit bed, wurm me in de warme kleren en storm het balkonnetje op. Kleumen en alweer magnifiek mooi.
De sunrise, de zonsopkomst, is spectaculair mooi. En druk. Ik moet filmen, fotograferen en genieten tegelijk. Ook Marlies komt een kijkje nemen. Langzaam komt de zon op en zie je de kleuren veranderen. Prachtig. Foto’s geven een indruk, maar je moet zelf op je balkon staan om het te ervaren.
Kwart over 6 schijnt ie weer volop en is het licht. Dan ga ik toch nog (eventjes maar hoor) half aangekleed onder de dekens liggen opwarmen. Niet te lang want om 10 uur worden we opgehaald door Blackwatertours, voor een private tour van 3 uurtjes door de Valley.
Voor het ontbijt zet ik eerst snel de 106 sunrise foto’s op de PC en dan gaan we ontbijten. Een heerlijk buffet, prima verzorgd en op een eersteklas plaats. We worden mooi op een tafeltje voor de ramen gezet, met uitzicht op de 3 zuilen. 1e rang dus. Lekker ontbijt met zoals gebruikelijk scrambled eggs, bacon, brood, koffie, jus d’orange, verse fruitpartjes en een vruchtenyoghurtje toe. Kunnen we de komende ontberingen tenminste aan.
Ruimschoots op tijd zitten we in de hotellobby en om klokslag 10 uur komt Big Joe binnen, onze Navajo chauffeur annex gids en verteller. We stappen in een dikke Chevrolet en worden naar onze eerste stop gereden, de Hogans, de hutten waar ze vroeger – en hier in het park nog steeds – in leefden. Het is nog lekker vroeg, de temperatuur is prima, een lekker windje en de zon. Kan niet beter. Verder gaat de rit, bij elk mooi punt stopt hij en vertelt, ook als ik onderweg het raampje omlaag doe voor een foto uit het raam, stopt ie al. Klasse.
Op een gegeven moment gaan we van de normale route af, en wordt het nog spannender. Prachtige vergezichten, hagedissen, rotsen en nog eens rotsen, allemaal met namen, zandduinen, petroglyfen oftewel rotstekeningen, het kan niet op. En niet te vergeten, op een van de stops, als ik in de Big Hogan sta, denk ik dat ie een CD’tje heeft opgezet. Er galmt hier heel sereen een indiaans fluitmelodietje in het rond. Blijkt ie zelf te staan spelen. Heel apart.
Maar het kan wel op want ruim 3 uur later worden we weer netjes voor het hotel afgeleverd. Prachtig. We waren wel op tijd, want het werd nu steeds drukker en we moesten op het laatst steeds uitwijken voor de afgeladen jeeps. Weer geluk gehad.
Nu lekker naar de kamer, even uitrusten, koffie zetten, en ik zet de oogst, 256 foto’s, op de PC.
Om een uur of half 6 gaan we weer lekker eten, hopelijk weer voor de ramen. En vanavond maar weer proberen om dit allemaal op Snuggles te krijgen. Hier stopt ons verslag van vandaag al, morgen weer een nieuwe aflevering van ons feuilleton.
Bye bye.