Een warme dag

Om 6 uur zijn we opgestaan na een slechte nacht in de hut van oom Tom. Het zonnetje schijnt al en de eekhoorns huppelen in het rond. Zou idyllisch moeten zijn.
We consumeren broodjes en warme koffie in onze hut en laden alles weer in onze voiture. Ik loop naar de Lodge om uit te checken en sta bijna een half uur in de rij. Wat een zootje. Iedereen klaagt, ook over andere diensten, maar er staat maar 1 man achter de desk en die heeft echt geen haast. Ik moet het hem wel nageven, hij blijft uitermate correct en vriendelijk. Uiteindelijk blijkt alles in orde te zijn en kunnen we vertrekken. Het is dan al 5 over 7 en koud, rijp over de velden. Temperatuur 44 graden Fahrenheit, in Nederland 6,6 graden Celsius. Brrrrrrr.
Bij vertrek staat de mileteller op 8.798. Direct na ons vertrek zakt de temperatuur in het park zelfs tot 31 graden F oftewel -0,5 Celsius, dus vorst. Vandaar de witte waas over de velden.
Al snel zien we 4 mule deer, mooie dieren, en om 7.29 passeren we de park grens. Meteen daarop rijden we het Kaibab National Forest in, een voortzetting van het Grand Canyon National Park. Ook hier zien we veel mule deer, zelfs langs de weg en veel squirls, eekhoorns dus. De laatste zitten zelfs op de weg. Alles bij elkaar zo’n 30 mule deer gespot, en dat op de vroege morgen.
Om vijf over 8 is het 53 graden en 25 minuten later stoppen we om van stoel te wisselen. Op deze parkeerplaats worden net kraampjes opgezet met allemaal indiaanse spulletjes, sieraden, beeldjes en dreamcatchers. Volgens die mensen echt handwerk, geen Made in China spul. Verder gaat de trip. De temperatuur stijgt gestaag, de zon schijnt er vrolijk op los en de lucht is staalblauw. Op enig moment komen we bij de afslag Pipe Spring National Monument, tussen Fredonia en Colorado City, en er staat een benzinepomp. Laten we daar maar meteen tanken. Het is 9.15 uur, ik was de ramen maar weer eens en dan halen we in de winkel, jawel, onze dagelijkse dosis Capuccino French Vanilla, lekkere koeken en wat chocolade voor noodgevallen en een geluksgevoel. Dat schijn je van chocolade te krijgen. Mijn geluksgevoel komt zonder chocolade ook, want aangezien dit een benzinepomp is die in indianengebied staat hoeft er geen tax te worden betaald en is deze toevallig de goedkoopste uit de streek.
Om 9.55 uur staan we voor het Visitors Center van Pipe Spring National Monument, een monument voor de Paiute Indianen en de Mormonen. We kunnen er op vertoon van de pas naar binnen. Marlies blijft binnen om de film, tentoonstelling en winkel te bekijken, ik waag me in de hitte (65 gr F), en ga het buitengedeelte bekijken. Mooi opgezet en het stikt er van de lizzards. Verschillende soorten en afmetingen. Als ik het later bij de ranger navraag, blijken deze soorten niet gevaarlijk te zijn. 10.35 vertrekken we weer, bij Hurricane gaat de klok een uur vooruit, zodat we weer op Denver tijd zitten. Temperatuur inmiddels 81 F / 27,2 C. We zoeken eerst een hotel op met parkeerplaats, die hebben tegenwoordig meestal wireless, zodat ik de Snuggles site kan bijwerken. Bij de eerste stop heb ik prima verbinding, maar vraagt dan toch om een wachtwoord. Dan maar iets verder, naar Wendy’s. Daar schuiven we aan, bestellen een heerlijke aardbeienmilkshake (met een toef slagroom en een kers bovenop) en we krijgen nu zowaar een internetverbinding van de buurman, een Mexicaans restaurant. Het gaat niet snel, maar de tekst is in ieder geval vast verzonden. De foto’s volgen later wel. Marlies MSNt nog even met Astrid en om half 2 gaat de reis verder.
Kilometerstand 8.948 met 81 graden F / 27,7 C, de auto is een oventje, de snelheid gaat op de Interstate 15 lekker naar 75 mijl per uur, en dan schieten we lekker op. In TomTom hebben we Overton ingevoerd, dus als het goed is pakken we zo de afslag naar de Valley of Fire. Zoals verwacht is de temperatuur inmiddels gestegen tot 91 F / 32,7 C, we gaan richting een woestijn. Onderweg zien we veel politie, eentje achtervolgd ons zelfs een kwartier lang, tot aan het einde van Overton. Ik heb me vanmorgen toch geschoren? en hou me keurig aan de snelheid. We volgen rustig de 169 en na verloop van tijd zien we de Valley of Fire op het bord staan. We pakken de afslag, rijden een paar mijl en komen bij een self pay toegang. Of je maar een enveloppe wilt pakken, er $ 10,00 in wilt doen, gegevens op de enveloppe noteren en in een stalen buis droppen. Dan mag je verder. Gehoorzaam als we zijn doen we dit en om 14.15 rijden we dan echt het park in. Het is met recht een Valley of FIRE. Goeiendag, wat heet. 98 F / 36,6 Celsius. Maar mooi!!! We genieten en bewonderen, al moet ik daarvoor wel elke keer uit de lekker gekoelde auto. Het is per direct een van onze favoriete parken. Die kleuren zijn prachtig, rode rotsen tegen een knalblauwe lucht, de temperatuur… en zoals altijd zijn ook hier goede faciliteiten. De kleine eekhoorntjes sprinten letterlijk overal rond en zijn heel nieuwsgierig, Ze komen mooi kijken wie er nu weer bij ze op bezoek komt. Prachtig. We bezoeken het Visitors Center in het midden en vanaf dat moment besluit Marlies niet meer uit te stappen. Er zit te veel gevaarlijk ongedierte, diverse slangen, het Gilamonster, de getande schildpad, lizzards, nou ja, het gebruikelijke spul. We zien verder rotstekeningen, heet zand, rotsen, nog meer rotsen, een arch, nou ja, teveel om op te noemen. Ik film en fotografeer alles, anders ben ik het thuis allemaal weer vergeten. Een prachtig park, wat we om 16.24 uur verlaten aan de noordkant, een 30 mijl van de I15 af, die ons daarna snel naar Las Vegas leidt. Nog 41 mijl te gaan, 91 F.
Vegas is druk, spitstijd, maar het gaat prima, TomTom zet ons om 17.35 uur keurig voor het hotel met een temperatuur van, schrik niet 101 F / 38,3 Celsius.
We krijgen de gevraagde kamer 2.172, bekend terrein, zetten de airco aan, gooien de koffers aan de kant en gaan om 6 uur naar het restaurant. Marlies een Sirloin Steak met rijst en een paar Corona’s, ik een kipfiletje met spinazie en rijst en een lekkere ijskoude Budweiser uit de tap. Heerlijk en we voelen ons weer helemaal thuis. Vervolgens eventjes voor het hotel op de bankjes zitten genieten van de omgeving en de wennen aan de temperatuur. Om 19.40 toch weer naar de kamer, geen bezoek aan de Strip vanavond. Morgen zijn we er nog een hele dag, gaan we lekker 2 keer.
Vandaag een oogst van 268 foto’s en veel film, dus ik vermaak me wel weer, terwijl Marlies op bed wegdroomt en de vermoeidheid wegslaapt.
Zometeen lekker badderen, het is nog steeds warm en morgen voor het eerst maar eens een korte broek aan. Het zou nog warmer worden, oef.
Tot morgen.

P.s. Bob, als je hard werkt moet je goed eten, toch, en Marlies en ik hebben allebei een ander merk telefoon en allebei een andere provider, toch allebei vaak helemaal geen bereik. Kan lastig zijn als je van iedereen verlaten met panne in een woestijn staat. Vandaar dat we een koelbox met veeeeeel drinken en hapjes bij hebben!