Devil's Tower

Hier zijn we weer, gezond en wel. Vanmorgen ben ik na een redelijke nacht om 7.45 opgestaan, heb voorzichtig het gordijn opzij geschoven en opgelucht geconstateerd dat de zon scheen. De rekening was al onder de deur door geschoven, Marlies duikt onder de (massage)douche en ik werk intussen het dagboek weer wat bij. Vervolgens gaan we ontbijten, Marlies het ontbijtbuffet, ik kies van de kaart de pancakes met boter en warme maple syrup. Heerlijk, heb ik een jaar op moeten wachten. Uiteraard koffie en jus d'orange om het te completeren en we kunnen er weer effe tegenaan. Vervolgens de koffers pakken, naar later blijkt de nachtjapon van Marlies vergeten, afrekenen en om 9.50 uur zit alles in de auto (op die nachtjapon na dan). We zitten binnen 2 minuten op de I90 en pakken voor de zekerheid maar de eerste afslag om te tanken. Oeps, 17,309 gallon á $ 3,879, voor een totaal van $ 67,14. Het is inmiddels 50 graden F, oftewel 10 graden Celsius. Nu gaan we langs Sturgis, Deadwood richting Sundance, afslag Aladdin om met een bochtje langs Huett bij de Devil's Tower uit te komen. De afslag Aladdin staat aangegeven op de Interstate, maar het plaatsje zelf zijn we niet tegengekomen, wel een miniminiminigehuchtje van echt maar 3 huizen en wat schuren. Zou het dat geweest zijn? Jammer, ik had het plaatsnaambord willen fotograferen. Of het moet op zijn vliegend tapijtje zijn weggevlogen. Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot een schrikbarende 52 gr F/11,11 gr C. maar de zon schijnt wel. Om 5 over 12 pakken we de afslag naar de Devil's Tower. Nou, dat gaat wel even duren, onderweg stikt het van de prairiehondjes, en die willen natuurlijk allemaal op de foto, zelfs met Marlies. Eindelijk, ruim een half uur later, staan we dan bij het National Monument. Imposant, indrukwekkend, en dat voor een steenklomp. In het Visitor's Center proberen we onze kennis weer wat op te vijzelen en veel slimmer vertrekken we, richting Sheridan, onze slaapplaats in het Best Western Hotel.Het is nu één lange weg, voor het merendeel staat de cruise control vast op 75 mile. Het is een heel ander landschap waar we doorheen rijden, niks rotsachtigs maar glooiende graslanden, veel koeien en veel herten. Ook platte langs de weg. We passeren Moorcroft, Gilette en Buffalo. Hoe verder we komen, hoe harder het gaat waaien. Ook zien we in de verte bergen met enorm veel sneeuw er boven op. Het is prachtig en Marlies rijdt zowat het hele stuk. Vind ik wel fijn, kan ik lekker rondkijken en onbelemmerd filmen. Net voor Sheridan stoppen we bij een Mac. Die hebben ze hier blijkbaar ook. En de frietjes smaken zowat hetzelfde, alleen zijn de milkshakes veeeeeel lekkerder. Romiger, met slagroom en een echte kers er bovenop.
Het laatste stukkie leid ons door Sheridan zelf, een leuk klein dorpje met veel houten huizen en nog een oude gezellige westernuitstraling. Leuk. Het hotel vinden we ook meteen (hallelujah TomTom), alleen wordt er aan de weg gewerkt, dus we moeten even een hobbel nemen om op de P te komen. We krijgen een kamer op de begane grond aangezien er geen liften zijn. Grote kamer met 2 kingsize bedden. Ontbijt inbegrepen. Ziet er prima uit, en volgens Marlies liggen de bedjes uitstekend. Vandaag gaan we er vroeg in, morgen wacht ons weer een drukke dag.