oud, ouder, ouderdom

Vanmorgen startte de dag weer vroeg en zonnig, voor Marlies iets moeizamer, zelfs na een (vermoeiende) douchebeurt. Daarna zijn we dan toch per automobiel naar ons ontbijtbuffet getufd, een stukje verderop bij Bonita. Heerlijk, zo'n amerikaans ontbijtje in een Mexicaans restaurant, scrambled eggs met gebakken spekjes, hash potatoes, een pancake overgoten met syrup, koffie (met refill), een vruchtenyoghurtje en verse fruitstukjes toe, en ik kan de dag weer aan. We nemen afscheid van de Grand Canyon en zetten koers naar Seligman, een dorpje op de o zo bekende Route 66. Vorig jaar zijn we er ook doorheen gereden, maar nu hebben we er meer tijd voor uitgetrokken. De reis gaat voorspoedig en om 11 uur precies parkeren we de auto onder de bomen. Het is inmiddels opgewarmd van 24,4 naar 28,3 graden Celsius, nog steeds warm maar goed uit te houden. Marlies parkeert haar achterste in een stoel naast de weg in de schaduw en ik trotseer de elementen en kuier al fotograferend door het dorp. Apart sfeertje, eigenlijk allemaal oude troep, maar wel leuk. Ik vermaak me dan ook prima en de tijd vliegt. Daarna nog even bij Marlies gezeten voordat we bij een bezinepomp stoppen om de ruiten schoon te maken en een Cappuchino French Vanilla te kopen, mijn favoriete koffietje. Heerlijk, zo'n beker in de houder en onderweg af en toe lurken. De weg naar Hackberry is een lange rechte weg, nu door enorme grasvlaktes, waarbij ineens een prairiehondje voor de auto oversteekt. Gewaarschuwd kijken we rond en blijken er aan allebei de kanten van de weg velen te huizen. De volgende gedenkwaardige gebeurtenis is een zandtornadootje. Als we lekker met de cruisecontrol aan verder tuffen, komt er vanuit het niets van links een redelijk formaat zandtornado de weg op gedraaid, net voor ons, dus ik ga flink op de rem. Helaas haal ik het niet en ik rijd er dwars doorheen. Marlies zette zich al schrap maar deze keer merkten we er niks van. Jammer, een metertje omhoog was leuk geweest.
Verder gaat alles goed en om 1 uur precies zijn we in Hackberry. Ook hier is het altijd druk maar wel leuk. Ook nu maakt mijn fototoestel overuren en Marlies gaat lekker in de schaduw zitten. Het is inmiddels al weer 35,5 graden Celsius, maar dat mag de pret niet drukken.
Op naar Kingman, naar ons hotel. Daar arriveren we lekker op tijd, iets na tweeen, installeren ons en gaan -ja, jullie lezen het goed- zwemmen. Eerst gekeken of de elastiek in mijn zwembroek nog niet verpulverd was, zo lang is het al geleden, maar we hadden het zwembad voor onszelf. Je koelt er heerlijk af, dat kan ik je zeggen. Aangezien we vandaag ook moeten eten gaan we op zoek naar de Denny's die we eerder voorbij zijn gereden. Het toeval wil, dat er ook een Chinees Amerikaans restaurant staat, en och, we doen vandaag al meer gekke dingen, dus laten we hier maar eens gaan eten. Het ruikt goed, de bediening is perfect en het eten is heerlijk. En als rechtgeaarde hollander: de prijs is prima. Marlies pakt zelfs een paar chinese biertjes, iets van Chin Tao. Ook eventjes een slokje geproefd....smaakt uitstekend. Maar ja, ik ben de Bob dus houd ik het maar op een soda (lemonade). Als we bij ons hotel aankomen horen we de BNSFlocs fluiten en dan zien we vandaag al onze tigste lange trein voorbij denderen. Ook leuk spul. Dan is het mooi geweest en Marlies gaat op bed tv liggen kijken terwijl ik me weer met de dagelijkse taak bemoei, foto's en films op de PC zetten en een verhaal verzinnen.

Morgen gaan we naar Oatman, de ezeltjes kijken. Daar hebben we de hele dag voor uitgetrokken, dus dat gaat lukken.

See you tomorrow.