de dag begon goed...

Hello friends,
De dag begon vroeg en goed, met uiteraard, hoe kan het ook anders, een stralende zon en een strakblauwe lucht. We gaan lekker ontbijten in het restaurant, pakken daarna de spulletjes in, vullen de zipzakjes met ijs voor de koelbox die afgeladen vol zit met frisdrank, checken uit en vertrekken naar Flagstaff. Dat is wederom snelwegwerk, waarbij opvalt dat de highway patrol en aanverwante collega's zeer actief zijn. Overal langs de weg en tussen de struiken staan ze. We houden ons netjes aan de regels (als enige lijkt t wel) en na een uurtje gaan we maar weer eens tanken. Onderweg zie ik nog een platte slang op de weg, dan is ie ineens veel breder. Langs de weg staat een afslag "Walnut Canyon National Monument". Geen idee wat dat is, maar we liggen mooi op tijd en het weer is lekker, dus we slaan af en volgen een prachtige weg door hoge bomen, een beetje a la Bryce Canyon. Bij het Visitors Center aangekomen, blijken er alleen een paar trails te zijn. Marlies gaat op een bankje zitten en ik kies uiteraard de makkelijkste van de 2 en ga eens een stukje kijken. Prachtig. Een wandelpad met uitzicht in de Canyon, waar klifwoningen zijn gemaakt, mooie vlinders, eekhoorns, hagedissen, enorme krekels, en tientallen gieren die ook in de diepte van de canyon samen zweven. Het is wel warm, zo in de zon zonder een windje. Helemaal alleen en stil. Als ik dan op een van de infoborden zie staan dat er beren, bergleeuwen, grey foxes en nog meer van dat spul rondloopt, kort ik de route wat in en loop via de ruines terug naar het Visitor Center.
Vandaar gaat de route weer terug naar Flagstaff en daar nemen we de afslag naar Sedona. Waaaaaauuuuw, wat een mooie route. Weer bergwegen en weggetjes, haarspeldbochten, langs een kreek, woorden schieten te kort. Marlies heeft het stuur overgenomen, zodat ik kan filmen. Sedona zelf is vrij groot en modern, wel heel gezellig, echt een vakantieplaats met veel toeristen. Het is te warm voor Marlies (39 celsius), dus rijden we door naar Montezuma Castle National Monument. Tomtom is de weg kwijt, dus schakelen we de Neverlost in. Het schommelt nu tussen de 100 en 105 graden Fahrenheit, een 39 en ruim 40 graden Celsius. Maar wel droge warmte. Marlies voelt zich steeds beroerder worden, eigenlijk was ze vanmorgen al niet op haar best, maar we gaan toch naar Montezuma. Daar aangekomen blijkt het wederom een mooie klifwoning te zijn, Marlies blijft in de auto liggen, ik ga via het Visitors Center de korte trail lopen. Mooi en vooral heet. Dan snel terug naar de auto en naar het einddoel van vandaag: Hotel Red Feather Lodge in Tusayan, aan de Grand Canyon. Eingenlijk wilde ik de scenic route vanaf Flagstaff nemen, maar we liepen daar al vast. Marlies lag te rillen van de kou, dus snel een trui uit de koffer gevist. Dan maar de snelste route naar Tusayan, de scenic doen we de volgende keer wel. Nu via de 40 richting Williams en gas op de plank. Onderweg zie ik mijn eerste hert, weliswaar dood en langs de weg, maar het is er toch een. Tegen kwart voor 4 zijn we in het hotel, checken in en jawel, weer op de 3e verdieping. Marlies gaat naar bed, paracetamolletjes en koude doeken, afwisselend met de airco vol aan. Hopelijk zakt het wat. Morgen blijven we hier ook een dagje, uitrusten, een beetje naar Canyon Village, mogelijk langs de Canyon rijden. Eerst eens kijken hoe mijn medereizigster zich voelt. Nu slaapt ze en de koorts lijkt iets te zakken.
Tot morgen weer. Auf Wiedersehn.