Cowboytje spelen

Hier zijn we weer, met een live verslag van onze avonturen. Om 7 uur schijnt de zon (alweer) en onder een strakblauwe hemel fluiten de vogeltjes hun ochtendmuziekjes. Allereerst natuurlijk jullie berichten gelezen en vervolgens ontbeten. We hebben vandaag best een stukkie rijden voor de boeg dus om kwart voor 9 rijden we richting Apache Junction om de Apache Trail te rijden. Het is een aangename 88 graden Fahrenheit en al snel voorzien we de Ford Escape van vloeibaar voedsel. Hij heeft het verdiend. Na uiteraard diverse stops, komen we al vrij snel bij Goldfield aan, een Ghosttown waar we eigenlijk geen ghosts hebben kunnen waarnemen. Het wordt alleen maar bevolkt door Levende amerikanen met een verschrikkelijk accent. Je verstaat ze amper. (kan natuurlijk ook aan ons liggen). De aangename 88 graden is inmiddels al opgelopen tot 92 en dat is behoorlijk warm, zo zonder een verkoelend windje in de zon. Na een rondje Godfield gaat het verder naar Tortilla Flat, een plaats met 1 saloon, een museumpje en een winkeltje. Aangezien het middag is en al 97 graden, zijn we de saloon ingedoken en hebben plaatsgenomen op echte paardenzadels aan de bar. Wel een belevenis, want na een drankje en een hapje, en een babbel met de zeer gezellige eigenaresse (?) hebben we allebei zadelpijn en lopen met kromme benen naar de auto. En we schijnen geluk te hebben. Daar is het in de maanden juni tot en met september gemiddeld 115 graden oftewel 46,111 Celsius met een uitschieter naar 122 oftewel een onvoorstelbare 50 Celsius. Op die dag konden de vliegtuigen niet opstijgen, de landingsbaan was bijna gesmolten.
Dan zetten we koers naar Roosevelt, met de dam en het meer. Kort na Tortilla Flat houdt het asfalt op en gaan we over op onverhard, gravel. Het landschap is prachtig, de weg stoffig en een wasbord. Het trilt en rammelt en schud en schokt. Niet normaal meer. Marlies rijdt de Apache Trail zodat ik kon filmen en fotograferen (en dat doe ik dan ook driftig) maar na een lange tijd hou ik alleen nog maar mijn apparatuur in mijn handen om de schokken op te vangen. De schroeven trillen er bijna uit. Maar de auto houdt het en bij de Roosevelt Dam aangekomen gaat het weer over op asfalt. Jippie. Niks mis met de omgeving, die is prachtig, het landschap, de prachtige bloemen in de yucca's, de vele gieren die rondcirkelen en waarvan ik er eentje heb betrapt toen ie op de grond zat, de mooie vergezichten met het blauwe water in de diepte, de grote hoogteverschillen op hele korte afstanden, allemaal echt heel mooi.
Uiteindelijk rijden we via Miami en Superior weer richting Apache Jct en dan snel terug naar Scottsdale. We zijn allebei te moe om een Walmart te zoeken, dus gaan we lekker uit eten, een lokaal Amber biertje er bij en de avond kan niet meer stuk, zeker als we daarna op het terras gaan zitten bij live muziek en onder de vernevelaars. Mooi systeem en het werkt ook nog.
Dan is het welletjes geweest en kuieren we naar de kamer om jullie weer te informeren en ons voor te bereiden op de volgende dag. Die gaat via Globe, Show Low, Concho, Hunt naar het Petrified Forest National Park en we gaan overnachten in Holbrook.

Till tomorrow.